W procesie miarkowania kary umownej konieczne jest wyraźne sformułowanie przez dłużnika żądania miarkowania, ponieważ tylko wtedy sąd uzyskuje kompetencję do ingerencji w treść zobowiązania oraz ma możliwość zbadania spełnienia przesłanek określonych w art. 484 § 2 k.c. w celu ukształtowania wysokości należnej kary umownej w sumie niższej niż określona przez strony. Zgłoszenie żądania miarkowania kary

Ponowne wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty podatku od towarów i usług jest niedopuszczalne, gdy w tej samej sprawie wydana została już ostateczna decyzja administracyjna i nie doszło do zmiany stanu faktycznego.

Do przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego dochodzi w chwili zastosowania środka egzekucyjnego w postępowaniu zabezpieczającym, o którym podatnik zostaje zawiadomiony, natomiast obowiązek przechowywania oraz odtwarzania dokumentów księgowych w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego ciąży na podatniku.

Gdy standardowe metody określania proporcji odliczenia podatku naliczonego nie odpowiadają specyfice działalności gospodarczej podatnika, możliwe jest stosowanie przez podatnika indywidualnie dostosowanego sposobu obliczania tej proporcji, co lepiej odzwierciedla faktyczne wykorzystanie towarów i usług w ramach działalności opodatkowanej.

W sytuacji zarzutu naruszenia przepisów postępowania przez sąd pierwszej instancji w skardze kasacyjnej, niezbędne jest wykazanie istnienia związku przyczynowego pomiędzy uchybieniem procesowym a rozstrzygnięciem sprawy oraz uprawdopodobnienie, że gdyby do naruszenia nie doszło, mogłoby to wpłynąć na odmienne rozstrzygnięcie sprawy przez sąd.

Z art. 395 k.c. wynika jedynie, że odstępne powinno stanowić „oznaczoną sumę pieniężną”. Dopuszczalne jest przyjęcie przez strony kilku kwot odstępnego dla odstąpienia od umowy w kilku określonych terminach.

W świetle prawa podatkowego, do odliczenia podatku naliczonego z tytułu VAT upoważniają jedynie te faktury, które odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenia gospodarcze; wystawienie tzw. 'pustych faktur' nie może stanowić podstawy do takiego odliczenia, a akceptacja i wykorzystanie faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych czynności gospodarczych przez podatnika może świadczyć o jego świadomym uczestnictwie