Wspólnoty mieszkaniowe są jednostkami organizacyjnymi nie mającymi osobowości prawnej, którym przyznano zdolność prawną (art. 331 § 1 k.c. w zw. z art. 6 zd. 2 u.w.l.). Stosuje się do nich przepisy ustawy o rachunkowości, jednak w bardzo ograniczonym zakresie, uwzględniającym specyfikę prowadzonej przez nie działalności (art. 2 ust. 1 pkt 5 u.r. w zw. z art. 29 ust. 1 u.w.l.). Wspólnota nie ma obowiązku

Połączenie na podstawie art. 219 k.p.c. jest zabiegiem jedynie technicznym i nie prowadzi do powstania jednej nowej sprawy. Wszystkie połączone sprawy zachowują swoją odrębność i są nadal samodzielnymi sprawami.

Uwzględniając cel i charakter odpowiedzialności przewidzianej w art. 299 k.s.h. należy przyjąć, że w razie bezskuteczności egzekucji określonego zobowiązania, odpowiedzialność na podstawie tego przepisu ponoszą osoby będące członkami zarządu w czasie istnienia tego zobowiązania, a ściślej jego podstawy. Objęcie odpowiedzialnością wszystkich zobowiązań spółki, których podstawa istnieje w czasie sprawowania

1. Jeżeli do nabycia użytkowania wieczystego dochodzi z mocy prawa, wpis użytkowania wieczystego do księgi wieczystej ma charakter deklaratoryjny, a jego nabycie nie jest uzależnione od tego czy zostanie ono ujawnione w księdze wieczystej. Również przejście prawa użytkowania wieczystego gruntu na inną osobę w drodze sukcesji uniwersalnej uchyla działanie konstytutywnego charakteru wpisu, przewidzianego

W razie przyjęcia, że pactum de non petendo przekształca się w zobowiązanie naturalne, to zgodnie z 502 k.c. taka wierzytelność nadaje się do potrącenia. Skoro możliwe jest bowiem to przy wierzytelności przedawnionej, to brak podstaw by odmawiać takiego prawa przy zobowiązaniu naturalnym powstałym wskutek umowy.

Gdy umowa przyrzeczona nie dochodzi do skutku, należy ustalić intencje obu stron umowy przedwstępnej. Zbadać, która z nich dążyła do sfinalizowania transakcji, a która nie, i w konsekwencji, która z nich powinna zapłacić ustaloną wcześniej karę.