Przepisu art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. nie można interpretować wyłącznie przy użyciu gramatycznych reguł wykładni i zawężać jego kontekstu znaczeniowego. Należy nadać mu znaczenie pozostające w harmonii z regulacjami wspólnotowymi, w tym w szczególności z art. 11 ust. 4 Dyrektywy 2006/126/WE. Konieczne jest także uwzględnienie w procesie wykładni art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. aspektu celowościowego, pamiętając

1) Wykładnia art. 187 § 2 oraz art. 269 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) musi być ścisła, co oznacza konieczność niewykraczania poza ich normatywną treść, z uwagi na to, że cel tych norm, które mają zapewniać ujednolicanie orzecznictwa sądowoadministracyjnego, musi uwzględniać również art. 178 ust. 1 Konstytucji

Porównywalność w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 16 u.g.n. nie oznacza identyczności parametrów. Oznacza natomiast wspólność istotnych cech rynkowych, mających zasadniczy wpływ na wartość nieruchomości. Jest to zatem więź polegająca na podobieństwie, a nie na tożsamości. Ustalenie zaś, które z cech nieruchomości mają najistotniejsze znaczenie w konkretnym przypadku, zależy od oceny rzeczoznawcy wyposażonego

Porównywalność w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 16 u.g.n. nie oznacza identyczności parametrów. Oznacza natomiast wspólność istotnych cech rynkowych, mających zasadniczy wpływ na wartość nieruchomości. Jest to zatem więź polegająca na podobieństwie, a nie na tożsamości. Ustalenie zaś, które z cech nieruchomości mają najistotniejsze znaczenie w konkretnym przypadku, zależy od oceny rzeczoznawcy wyposażonego

Przepisu art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. nie można interpretować wyłącznie przy użyciu gramatycznych reguł wykładni i zawężać jego kontekstu znaczeniowego. Należy nadać mu znaczenie pozostające w harmonii z regulacjami wspólnotowymi, w tym w szczególności z art. 11 ust. 4 Dyrektywy 2006/126/WE. Konieczne jest także uwzględnienie w procesie wykładni art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. aspektu celowościowego, pamiętając

Zastrzeżenie w umowie o roboty budowlane kary umownej naliczanej jako procent wartości przedmiotu umowy za każdy dzień zwłoki w usunięciu wad nie narusza przepisów prawa cywilnego, o ile suma kary jest możliwa do jednoznacznego obliczenia na podstawie danych zawartych w umowie i nie wymaga dodatkowego dowodzenia.

W sytuacji kiedy istnieje spór co do charakteru posiadania nieruchomości (samoistne/zależne posiadanie) oraz jego trwałości, konieczne jest dokładne i jednoznaczne ustalenie faktów przed rozstrzygnięciem o odpowiedzialności za bezumowne korzystanie z nieruchomości, zwłaszcza w kontekście możliwości przedawnienia roszczeń.

1. Możliwość żądania kary umownej, o której mowa w art. 143d ust. 1 pkt 7a p.z.p., zastrzeżonej na rzecz inwestora w umowie o roboty budowlane zawartej w trybie ustawy Prawo zamówień publicznych jest niezależna od prawa podwykonawcy żądania od wykonawcy odsetek za opóźnienie lub zwłokę w terminowej zapłacie wynagrodzenia. 2. Uprawnionemu, na rzecz którego w umowie zastrzeżono karę umowną na podstawie

Zasądzenie odszkodowania za szkodę określoną w art. 129 ust. 2 w zw. z art. 136 ust. 3 Ustawy Prawo ochrony środowiska według cen z dnia jego ustalenia nie wyłącza przyznania odsetek za opóźnienie od dnia powstania stanu opóźnienia.