Postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, wobec braku mienia, jest najmocniejszym dowodem nieskutecznej egzekucji, zaś sąd, dokonując kontroli legalności decyzji wydanej na podstawie art. 116 O.p., nie jest uprawniony do kontroli, odrębnego w istocie postępowania, jakim jest postępowanie egzekucyjne.

Decyzja w sprawie stwierdzenia nadpłaty nie jest elementem warunkującym zwrot nadpłaty, co wynika wprost z treści art. 75 i art. 77 O.p. Tym samym powstanie obowiązku zwrotu nadpłaty może poprzedzać decyzja stwierdzająca nadpłatę bądź nie budząca wątpliwości organu podatkowego korekta zeznania (deklaracji), z której nadpłata taka wynika, a także zaistnienie okoliczności powodujących zwrot nadpłaty,

W świetle art. 14k § 1 O.p. zastosowanie się przez podatnika do wydanej na jego wniosek indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, tj. postąpienie zgodnie z jej treścią, nie powinno mu szkodzić, nawet gdyby po czasie okazało się, że interpretacja jest błędna. Jednakże interpretacja wiąże tylko i wyłącznie w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym. Oznacza to, że podatnik nie będzie

1. Przepis art. 385 k.p.c. nie może stanowić samodzielnej podstawy służącej do formułowania zarzutów naruszenia przepisów postępowania i jako podstawa skargi wymaga konkretyzacji przez wskazanie przepisów postępowania, których naruszenie doprowadziło do bezzasadnego oddalenia apelacji, zamiast jej uwzględnienia, bowiem art. 385 k.p.c. jest adresowany do sądu drugiej instancji i przesądza o tym, w jaki

Dyspozycja art. 24 ust. 2 pkt 1 u.o.k.k. znajduje zastosowanie w razie naruszenia uprzednio istniejącego zakazu, którego źródłem jest prawomocne orzeczenie sądu, wydane w ramach tak zwanej kontroli abstrakcyjnej. Jeżeli więc adresatem zakazu stosowania postanowienia wzorca umowy, które zostało wpisane do rejestru klauzul abuzywnych (art. 24 ust. 2 pkt 1 u.o.k.k.), jest wyłącznie przedsiębiorca, który