1. Skoro konkretyzacja zastosowania art. 119a § 1 O.p. może nastąpić w zastrzeżonym trybie związanym z wydaniem decyzji przez właściwy organ, to nie może być równocześnie przedmiotem postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Również ustawodawca nie zakładał konkurencyjności tych trybów postępowania. Stwierdzenie zatem, jak tego wymaga art. 14b § 5b O.p., że istnieje uzasadnione przypuszczenie

Skoro konkretyzacja zastosowania art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej może nastąpić w zastrzeżonym trybie związanym z wydaniem decyzji przez właściwy organ, to nie może być równocześnie przedmiotem postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Również ustawodawca nie zakładał konkurencyjności tych trybów postępowania. Zatem stwierdzenie, jak to wymaga art. 14b § 5b Ordynacji podatkowej,

Po wydaniu przez organ pierwszej instancji decyzji podatkowej, jeżeli decyzja ta nie stała się ostateczna, postępowanie podatkowe trwa i jest prowadzone zasadniczo do wydania decyzji przez właściwy organ administracyjny drugiej instancji, tak więc niewątpliwie istnieje przedmiot wpadkowego postępowania w przedmiocie merytorycznej oceny podstaw i uzasadnienia co do zawieszenia postępowania głównego.

Spełnienie przez nauczyciela warunków, o których mowa w art. 10 ust. 5 pkt 5 i 6 Karty Nauczyciela, powoduje, że dyrektor szkoły powinien, stosownie do art. 11 Karty Nauczyciela, nawiązać z takim nauczycielem stosunek pracy na podstawie mianowania, a jeżeli do mianowania nie dochodzi, to nauczyciel powinien korzystać co najmniej z takiej ochrony trwałości stosunku pracy, jaką daje art. 45 par. 1 k.p

1. Prawidłowa wykładnia art. 8 ust. 2 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym prowadzi do uznania, że przez niedopuszczalny nacisk należy rozumieć wykorzystanie przewagi względem konsumenta w celu wywarcia na niego presji, także bez użycia siły fizycznej lub groźby jej użycia, w sposób znacznie ograniczający zdolność konsumenta do

Podatnik mający świadomość udziału w oszukańczym schemacie, względnie niemający takiej świadomości na skutek własnego niedbalstwa, nie może polegać na regulacji dyrektywy VAT w celu podtrzymania swojego prawa do odliczenia. Na gruncie tego aktu powinien on być bowiem traktowany tak, jak czynny uczestnik popełnianego przestępstwa. Podatnik, który stworzył przesłanki związane z uzyskaniem prawa do odliczenia

Artykuł 168 lit. a) dyrektywy VAT nie pozwala podatnikowi na pełne odliczenie podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego w związku z nabyciem przez niego towarów i usług w celu prowadzenia zarówno działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego, która nie wchodzi w zakres stosowania VAT, także gdy brak we właściwych przepisach podatkowych szczególnych

W sytuacji uznania, że podatnik działał w charakterze pośrednika, organ podatkowy powinien udowodnić - na podstawie obiektywnych przesłanek - iż podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja, mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia, wiązała się z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub inny podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu.

Artykuł 168 lit. a) dyrektywy VAT nie pozwala podatnikowi na pełne odliczenie podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego w związku z nabyciem przez niego towarów i usług w celu prowadzenia zarówno działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego, która nie wchodzi w zakres stosowania VAT, także gdy brak we właściwych przepisach podatkowych szczególnych