Sprawami publicznymi w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. są sprawy związane z istnieniem i funkcjonowaniem określonej wspólnoty publicznoprawnej. Określenie sprawy jako "publicznej" wskazuje, że jest to sprawa ogółu i koresponduje w znacznym stopniu z pojęciem dobra wspólnego (dobra ogółu).

Trybunał Konstytucyjny, oceniając w wyroku z dnia 5 lutego 2015 r., K 60/13 konstytucyjność art. 3 ust. 1 i 3 u.s.m. uznał, że jest on niezgodny z Konstytucją RP w określonym zakresie. Tego typu wyrok Trybunału Konstytucyjnego stanowi tzw. orzeczenie interpretacyjne. Trybunał konfrontuje w takim przypadku przepis ustawy z wzorcem konstytucyjnym. Orzeczenia takie wydawane są wtedy, gdy przepis ustawy

Sąd powszechny nie może podważyć decyzji komunalizacyjnej.

Szkoda majątkowa uzasadniająca odpowiedzialność Skarbu Państwa na podstawie art. 4171 § 2 k.c. musi mieć jednak, charakter rzeczywisty, a nie hipotetyczny. W konsekwencji, będzie ona miała dopiero miejsce po "wyjściu" z majątku poszkodowanego kwoty, na którą opiewa wadliwe orzeczenie, co nie wyłącza oczywiście odpowiedzialności z tytułu lucrum cessans.

Sądy administracyjne nie ustalają stanu faktycznego, a jedynie kontrolują, czy organy stan ten ustaliły w sposób prawidłowy, czy nie doszło przy tym do naruszenia przepisów postępowania.

W świetle art. 43 u.p.t.u. usługi nabywane od organizacji przez podmiot zwolniony powinny wchodzić w zakres przedmiotu działalności tegoż podmiotu. Chodzi bowiem o to, żeby dany typ usług pozostał objęty zwolnieniem niezależnie od tego, czy podmiot świadczy je samodzielnie, czy też przy pomocy grupy. W zakres zwolnienia nie powinny zatem wchodzić usługi o generalnym charakterze, niezbędne do prowadzenia