Niesankcyjny charakter art. 203 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U.UE.L. z 2006.347.1 (art. 108 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) oznacza, że w przeciwieństwie do typowych przepisów, w których występuje sankcja (np. karnych), czyli przepisów, które same w sobie

Umowy nawiązane ze skarżącą w okolicznościach nietypowych dla obrotu gospodarczego ("oddanie" przez pracodawcę intratnych kontraktów swojemu pracownikowi, który nie posiada kwalifikacji do ich realizacji) oraz w splocie nieujawnionych motywów, bez których w normalnym toku funkcjonowania rynku usług nie doszłoby do ich zawarcia, mają charakter nie tyle sporadyczny co pozorny. Okoliczności niniejszej

Spółka komandytowa dla potrzeb podatku od czynności cywilnoprawnych nie może być uznana za spółkę kapitałową. Zasadniczym argumentem za taką interpretacją jest fakt, że Polska prawidłowo skorzystała z opcji wyłączenia przewidzianego w art. 9 dyrektywy 2008/7/WE, a wcześniej w art. 3 ust. 2 zdanie 2 dyrektywy 69/335/EWG.

1. Podstawę do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Zatem faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami w niej wykazanymi, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz