Obowiązek podporządkowania się ocenie prawnej wyrażonej w wyroku sądu administracyjnego może być wyłączony tylko w wypadku istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego. Powszechnie przyjmuje się, że od takiej oceny prawnej można odstąpić np. gdy stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego jej rozpoznania uległ tak zasadniczej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie wskazywano, że prawidłowo sporządzone uzasadnienie wyroku powinno zawierać ustosunkowanie się do zarzutów skargi i ocenę ich zasadności w aspekcie wpływu na legalność kontrolowanych aktów. Akcentuje się przy tym, że pominięcie w uzasadnieniu wyroku istotnych kwestii podnoszonych przez stronę w zarzutach uniemożliwia prawidłową kontrolę

Z kolei w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowany jest pogląd, że odwołanie nauczyciela ze stanowiska dyrektora szkoły chociaż wywołuje skutki w sferze stosunku pracy, to jednak generalnie nie jest czynnością prawa pracy. Powoduje tylko pozbawienie nauczyciela stanowiska dyrektora szkoły, nie zaś zatrudnienia na stanowisku nauczyciela.

W tym miejscu jeszcze raz przypomnieć należy, że postępowanie zabezpieczające, o którym mowa w art. 33 o.p., przeprowadzone w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, jest postępowaniem odrębnym od postępowania kontrolnego czy postępowania wymiarowego zmierzającego do określenia zobowiązania podatkowego.

Korzystanie z zeznań złożonych w innych niż podatkowe postępowaniach samo w sobie nie narusza zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym ani też nie może naruszać jakichkolwiek innych przepisów Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że swobodną oceną dowodów w rozumieniu art. 191 O.p. przeprowadzoną przez organy podatkowe objęte są też materiały (dowody) uzyskane z innych postępowań, w tym

Regulacja prawna art. 141 § 4 p.p.s.a. nie stanowi podstawy prawnej dokonywania ustaleń stanu faktycznego sprawy, a więc zarzut kasacyjny na tej tylko podstawie ustaleń tych nie może zakwestionować.

Zgłaszając oparte na tożsamych podstawach wnioski o umorzenie postępowania egzekucyjnego zarówno w formie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, jak i w formie wniosku o umorzenie egzekucji administracyjnej, zobowiązany nie może oczekiwać, że drugie z tych postępowań będzie przedłużeniem postępowania pierwszego, umożliwiając jego dodatkową, pozainstancyjną weryfikację, względnie

Za błędne i nieaktualne uznać należy zawarte w końcowej części uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazania co do ponownego rozpoznania sprawy i konieczności ustalania przez organ, czy rodzaj zgłoszonych robót budowlanych mieści się w ramach zwykłego zarządu nieruchomością wspólną, czy też zarząd ten przekracza. Uchylenie decyzji organów obu instancji i uznanie w ten sposób niezasadności wniesionego

W związku z powyższym nie można wykluczyć wywierania przez decyzje konstytutywne skutku wstecznego, jednak jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, dotyczyć to może przede wszystkim sytuacji, w których zastosowanie takiego skutku odbędzie się z korzyścią dla zainteresowanego.

Należy uznać, że akt konstytutywny, kreujący określone prawa i obowiązki, pozostaje zawsze w związku z zaistnieniem przesłanek faktycznych, stanowiących podstawę powstania określonych skutków prawnych. W takiej sytuacji konstytutywna decyzja może działać zarówno z mocą na przyszłość, jak i z mocą wsteczną.

Regulacje prawne art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 ze zm.) oraz art. 6a ust. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1381 ze zm.) nie przewidują prawa rady gminy do wydawania uchwał dotyczących wzoru deklaracji podatkowej w zakresie wiedzy deklarującego

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Podkreśla się, że skutkuje to po stronie wojewódzkiego sądu administracyjnego obowiązkiem wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w taki sposób, który umożliwi przeprowadzenie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia w sytuacji, gdy strona postępowania zażąda, poprzez wniesienie skargi kasacyjnej, jego kontroli.

W procesie wykładni prawa miejscowego powinny obowiązywać jednolite reguły interpretacyjne. Jedną z nich jest zasada, zgodnie z którą, gdy w systemie prawa obowiązuje przepis nadający określonym zwrotom konkretne znaczenie to, przy interpretacji przepisów, należy używać ich w takim właśnie znaczeniu. Zasada nadawania temu samemu pojęciu tego samego znaczenia we wszystkich kontekstach, w których występuje

Dla prowadzącego postępowanie organu administracji publicznej nie jest jasne, jaki organ miałby stwierdzać czy myjnia samochodowa stwarza zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzi, nie oznacza jeszcze, iż błędna była ocena sądu I instancji wyrażona w kwestii bezczynności tego organu w rozpatrzeniu wniosku inwestora o ustalenie warunków zabudowy dla wskazanej inwestycji.

Wybór sądu powinien być zasadniczo warunkowany celem skargi na bezczynność (przewlekłość), którym jest zwalczenie tych stanów mająch miejsce w postępowaniu i doprowadzenie do jego zakończenia. Istotna jest również funkcja prewencyjna, mająca na celu zapobieganie aby w przyszłości organ administracji nie dopuszczał do powstania stanu bezczynności (przewlekłości) w postępowaniu. Dopiero, gdy sąd uzna