Wierzyciel podatkowy dochodzący należności wynikającej z ostatecznej decyzji deklaratoryjnej, nie jest zobowiązany do przesłania zobowiązanemu pisemnego upomnienia, o którym stanowi art. 15 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.), jeżeli w tym ostatecznym orzeczeniu została określona wysokość należności, które będą dochodzone

Należy podkreślić, że wyrok sądu staje się prawomocny, jeżeli nie można wnieść co do niego środka odwoławczego lub innego środka zaskarżenia. W praktyce, prawomocność wiąże się z okolicznością, że od wyroku nie wniesiono apelacji w przepisanym prawem terminie lub na to orzeczenie w ogóle nie przysługuje środek zaskrzenia, a nie potwierdzenia tego faktu w formie prawem przewidzianym. Orzeczenie staje

Skoro art. 78 § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi lex specialis względem przepisu art. 78 § 3 pkt 1, zatem prawidłowa wykładnia systemowa prowadzi do konkluzji, że w przypadku nadpłaty powstałej wskutek uchylenia decyzji ostatecznej, którą ustalono zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, na podstawie przepisu ustawy podatkowej następnie uchylonego orzeczeniem

Kontrola sądowoadministracyjna nie obejmuje natomiast oceny, w jaki sposób organy administracji, realizując określoną politykę stosowania prawa, wypełniają treść pozasystemowych kryteriów słusznościowych czy celowościowych. Sąd administracyjny kontroluje zatem zaskarżoną decyzję wyłącznie pod względem jej zgodności z prawem a nie w aspekcie celowości czy słuszności zawartego w niej rozstrzygnięcia.

Stanowiący podstawę określenia podatku od gier art. 139 ust. 1 u.g.h. nie może zostać uznany za przepis techniczny, wymagający notyfikacji przed jego uchwaleniem, ma on bowiem typowy charakter fiskalny.

Stwierdzenie w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r., SK 18/09, że art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP oznacza, iż jako wywołujący skutki ex tunc prowadzi do niezgodności z prawem nie tylko powołanego art. 20 ust. 3 ustawy, ale i niezgodności z prawem wszczęcia i prowadzenia egzekucji, o której mowa w art. 64 c § 3 u.p.e.a.

Stwierdzenie w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r., SK 18/09, że art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP oznacza, iż jako wywołujący skutki ex tunc prowadzi do niezgodności z prawem nie tylko powołanego art. 20 ust. 3 ustawy, ale i niezgodności z prawem wszczęcia i prowadzenia egzekucji, o której mowa w art. 64 c § 3 u.p.e.a.

Stanowiący podstawę określenia podatku od gier art. 139 ust. 1 u.g.h. nie może zostać uznany za przepis techniczny, wymagający notyfikacji przed jego uchwaleniem, ma on bowiem typowy charakter fiskalny.