W orzecznictwie i piśmiennictwie przywołanym w zaskarżonym wyroku przyjmuje się, że o przewlekłości postępowania można mówić wówczas, gdy organ wykonuje czynności w dużym odstępie czasu, bądź wykonuje czynności pozorne, czy też mnoży czynności dowodowe ponad potrzebę wynikającą z istoty sprawy.

Zauważyć nadto należy, że postanowienie organu w przedmiocie wyłączenia pracownika od udziału w postępowaniu nie podlega zażaleniu. Jego kontrola sądowa następuje w trakcie kontroli zaskarżonej decyzji.

Jak trafnie podkreślano w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, Państwowemu Powiatowemu Inspektorowi Sanitarnemu służy status wierzyciela, jest on podmiotem uprawnionym do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym jako organ powołany do czuwania nad wykonaniem obowiązku poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym.

1. Nieważność postępowania z powodu pozbawienia strony możności obrony swych praw zachodzi w sytuacji, w której strona na skutek naruszenia przepisów przez sąd lub przeciwnika w sporze nie mogła brać udziału w postępowaniu lub jego istotnej części albo podejmować czynności procesowych zmierzających do ochrony swojej sfery prawnej. Do stwierdzenia nieważności postępowania nie wystarcza przy tym samo

Odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 § 1 k.c.) w odniesieniu do zobowiązań w istocie niepieniężnych (takimi są zobowiązania o naprawienie szkody), ale ze świadczeniem pieniężnym, jako środkiem umarzania zobowiązania odszkodowawczego, pełnią tą samą funkcję, co regulacja art. 363 § 2 k.c., kompensując spadek wartości należności pieniężnej wywołanej spadkiem cen. Z tej przyczyny data miarodajna dla

1. Skarga pauliańska nie może mieć zastosowania do czynności dłużnika polegającej na spełnieniu świadczenia wobec wierzyciela, nawet gdyby czynność ta prowadziła do pokrzywdzenia pozostałych wierzycieli, dotyczy tylko takiej spłaty długu, która ściśle odpowiada zobowiązaniu zarówno pod względem rodzaju świadczenia, jak i sposobu oraz terminu spłaty. Jeżeli natomiast dłużnik na podstawie porozumienia

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej polega na tym, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób

Stwierdzenie nieważności decyzji jest wyjątkiem od zasady trwałości decyzji ostatecznych a zatem pojęcie to musi być interpretowane wąsko, co oznacza, że o rażącym naruszeniu prawa można mówić wówczas, gdy podjęte rozstrzygnięcie jest w sposób oczywisty sprzeczne z treścią, nie budzącej wątpliwości i mającej zastosowanie w danej sprawie normy prawnej. Innymi słowy, rażącym naruszeniem prawa jest dotknięta

Nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa w sytuacji, gdy brzmienie przepisu nasuwa jakiekolwiek wątpliwości, nawet gdy późniejsze orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie stało się jednolite. Dla oceny, czy decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, istotne jest, czy w okresie wydawania decyzji objętej wnioskiem o stwierdzenie nieważności istniał spór co do wykładni ww. przepisów

Dokonanie czynności cywilnoprawnej w postaci zawarcia umowy spółki komandytowej, zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. k. w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 1 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649 ze zm.) konstytuuje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, obciążający osoby zawierające umowę

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Obowiązkiem organu administracji publicznej jest wyważenie w konkretnym przypadku wymagań interesu społecznego i wymagań realizacji konkretnych celów statutowych organizacji społecznej. Pojęcie "interesu społecznego" wymaga każdorazowo indywidualnej oceny. Organizacja społeczna powinna uprawdopodobnić istnienie interesu społecznego, aby w danej sprawie wszcząć postępowanie z urzędu lub dopuścić organizację

Aby uznać wnoszone do Spółki składniki majątkowe za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c., muszą one być organizacyjnie wyodrębnione. Przedsiębiorstwem w znaczeniu przedmiotowym, a więc jako przedmiot aportu jest pewien zorganizowany i wyodrębniony funkcjonalnie i gospodarczo zespół dóbr materialnych i niematerialnych.