Wymóg przestrzegania zasady dyspozycyjności nakłada na organ obowiązek prowadzenia postępowania nadzwyczajnego w żądanym przez stronę trybie, jeżeli we wniosku domaga się ona w sposób skonkretyzowany tego rodzaju weryfikacji decyzji. Organ administracji nie może odmówić wszczęcia postępowania w trybie, który pomijałby stanowczo wyrażoną wolę strony, pomimo wiedzy, że jej żądanie jest bezzasadne czy

Podkreślić trzeba, że Sąd kasacyjny nie powinien ani domyślać się intencji stron skarżących, ani formułować za nich zarzutów pod adresem skarżonego wyroku, ani ich doprecyzować.

Sąd administracyjny nie dokonuje natomiast żadnych ustaleń faktycznych w zakresie objętym sprawą administracyjną, lecz dokonuje kontroli legalności wydanych w jej ramach rozstrzygnięć. Przeprowadzenie tzw. uzupełniających dowodów ma służyć wyjaśnieniu wątpliwości, a nie ustalaniu stanu faktycznego sprawy administracyjnej.

Zasady i tryb dostępu do informacji publicznej określa przede wszystkim ustawa o dostępie do informacji publicznej, a jej przepisów nie stosuje się jedynie w przypadku, gdy są one nie do pogodzenia z przepisami ustaw szczególnych. W sytuacji, w której dana sprawa jest uregulowana tylko częściowo, lub w ogóle nie jest regulowana w ustawie szczególnej, przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej

Należy zaznaczyć, że NSA oceniał już w innej sprawie zgodność innego planu miejscowego ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta K., dochodząc do podobnego jak w rozpoznawanej sprawie wniosku, mianowicie, że ze względu na treść tego studium dopuszczalne są odstępstwa od wyznaczonych w nim obszarów o różnym sposobie zagospodarowania.

Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

1. Zmniejszenie wymiaru zatrudnienia pracowników do 7/8 etatu (z przyczyn ekonomicznych) nie oznacza, że niższe zarobki mogą być zasadnie przyjmowane jako porównawcze do wyliczenia renty wyrównawczej dla pracownika, który był zatrudniony w pełnym wymiarze i nie może pracować na dotychczasowym stanowisku z powodu choroby zawodowej (art. 444 § 2 k.c.). 2. Propozycja pracodawcy (dłużnika) zatrudnienia

1. Do roszczeń cywilnoprawnych pracownika z tytułu choroby zawodowej może mieć zastosowanie art. 435 § 1 k.c. Jeżeli choroba zawodowa pracownika powstała w związku z ruchem przedsiębiorstwa wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody (ściślej - w związku z narażeniem zawodowym istniejącym u pracodawcy prowadzącego przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody), to brak jest argumentów wykluczających

O naruszeniu prawa materialnego wskutek niezastosowania przepisu prawa można mówić wówczas, gdy w konkretnym stanie faktycznym istniały podstawy do dokonania subsumcji, a ani organ, ani sąd uregulowania tego nie zastosowały.

Sam brak bezpośredniego uczestnictwa w wytwarzaniu oraz przesyłaniu energii elektrycznej nie oznacza jeszcze, że zakład zatrudniający ubezpieczonego nie należy do branży energetycznej. Jednak sam fakt zatrudnienia w zakładzie pracy działającym w branży, o której mowa w dziale II wykazu A Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach

Postępowanie w kwestii udzielenia ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowych, zainicjowane wnioskiem podatnika, obliguje organ podatkowy do analizy zaistniałego stanu faktycznego z punktu widzenia wystąpienia przesłanek z art. 67a § 1 o.p. W tak zarysowanym kontekście normatywnym za sprzeczną z zasadą swobodnej oceny dowodów, wyrażoną w art. 191 o.p., uznać należy praktykę oceny materiału dowodowego

W sytuacji, gdy skarga nie jest dostatecznie jasno sprecyzowana, organ powinien dążyć do ustalenia rzeczywistej treści żądania strony, jest w sposób oczywisty zgodny z dotychczasowym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W orzecznictwie sądów administracyjnych altana ze względu na podobieństwo konstrukcyjno-architektoniczne i funkcjonalne utożsamiana jest z wiatą.

Wymóg przestrzegania zasady dyspozycyjności nakłada na organ obowiązek prowadzenia postępowania nadzwyczajnego w żądanym przez stronę trybie, jeżeli we wniosku domaga się ona w sposób skonkretyzowany tego rodzaju weryfikacji decyzji. Organ administracji nie może zatem odmówić wszczęcia postępowania w trybie, który pomijałby stanowczo wyrażoną wolę strony, pomimo wiedzy, że jej żądanie jest bezzasadne

W sytuacji, gdy zabudowana nieruchomość jest już oddana w użytkowanie wieczyste organ właściwy do ustanowienia użytkowania wieczystego nie może zastosować wskazanych regulacji, gdyż naruszałoby to prawa użytkownika wieczystego i czyniłoby podjętą decyzję niewykonalną i wydaną z naruszeniem wskazanych przepisów.

Pojęcie działki sąsiedniej należy interpretować szeroko, jako nieruchomość położoną w okolicy tworzącej pewną urbanistyczną całość, którą należy określić dla każdego przypadku oddzielnie. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w poszukiwaniu wzorca rozwiązań architektoniczno-urbanistycznych dla planowanego zamierzenia organ zobowiązany będzie niejednokrotnie znacznie poszerzyć analizowany obszar