Oczywiste jest, że uchybienie prawu materialnemu przez niewłaściwe zastosowanie polega na tzw. błędzie w subsumcji, co wyraża się w tym, że stan faktyczny ustalony w sprawie błędnie uznano za odpowiadający stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w normie prawnej, względnie że ustalonego stanu faktycznego błędnie nie "podciągnięto" pod hipotezę określonej normy prawnej.

Skarga na bezczynność złożona do sądu administracyjnego pozwala sądowi na zweryfikowanie stanowiska organu i określenie charakteru informacji.

Zasadą jest, że decyzja uzasadnienie musi zawierać, gdyż odstąpienie jest tylko wyjątkiem w jednej właściwie sytuacji – uwzględnienia w całości żądania strony, zaś wykluczona z tego odstąpienia jest decyzja odmowna. Oznacza to, że decyzję administracyjną należy traktować jako całość w tym znaczeniu, że należy brać pod uwagę dwa jej elementy – rozstrzygnięcie i uzasadnienie.

Prawo budowlane ma zapobiegać zagrożeniom, a nie usuwać ich skutki. Wobec tego organy nadzoru budowlanego mogą stosować przysługujące im środki także w celu zapobieżeniu powstania zagrożenia, czyli w przypadku art. 37 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1974 r. także wtedy, gdy sąsiednia nieruchomość przeznaczona na zabudowę nie została jeszcze zabudowana.

Podkreślić należy, że wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie powoduje ponownego rozpoznania sprawy w jej całokształcie, lecz polega tylko na kontroli zaskarżonego orzeczenia pod kątem zarzutów podniesionych w tej skardze.

Przestrzeganie praw pacjenta określonych w ustawie jest obowiązkiem organów władzy publicznej, a zwłaszcza Rzecznika Praw Pacjenta.