Orzeczenia
Z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) i art. 6 ust. 1 pkt 5 u.p.c.c. wynika, że podstawą opodatkowania przy umowie zniesienia współwłasności jest wysokość spłaty, określana jako wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności, a nie wartość spłaty, określona przez strony w umowie zniesienia współwłasności. Byłaby to bowiem subiektywnie - a nie obiektywnie - określona
Uzasadniona obawa, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane wymaga wykazania, ale przedmiotem tego procesu nie musi być udowodnienie, że na pewno, z całą pewnością, podatnik danego zobowiązania nie wykona. Przedmiotem tych dowodów powinno być natomiast wykazanie, że organ podatkowy miał podstawy, do czego odwołuje się orzecznictwo, aby żywić taką uzasadnioną obawę.
Decyzja zabezpieczająca nie zastępuje decyzji wymiarowej i nie rozstrzyga sprawy co do istoty, ponieważ nie przesądza treści przyszłej decyzji wymiarowej, a jedynie uprawdopodabnia wysokość zaległości. Decyzje zabezpieczające mają charakter tymczasowy i akcesoryjny.
Naczelny Sąd Administracyjny pragnie podkreślić, że odpowiedzialność za niewłaściwą treść urzędowych formularzy obciąża instytucje państwowe, a co za tym idzie, nie może wpływać na zakres praw i obowiązków obywateli.
Jeśli przedmiot świadczenia nie spełnia wymagań ustalonych w umowie, to wierzyciel musi podjąć decyzję, czy zdecyduje się je przyjąć, (i mamy wówczas do czynienia z wykonaniem zobowiązania, z tym że w sposób nienależyty), albo też może odmówić jego przyjęcia. Istnieje wtedy stan niewykonania zobowiązania. Tylko w tym pierwszym przypadku zgodnie z treścią art. 642 § 1 k.c. roszczenie przyjmującego zamówienie
Usługom szkolenia z zakresu rozwoju osobistego, których celem jest rozwój cech i umiejętności przydatnych w życiu prywatnym, nie można przypisać cech kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. Dletego usługi te nie są objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.
Decyzje zabezpieczające mają charakter tymczasowy i akcesoryjny. Nie mogą one uzyskać charakteru samoistnego, ponieważ same w sobie nie kształtują obowiązków adresata jako podatnika i powiązane są z toczącym się postępowaniem, prowadzącym do wydania decyzji wymiarowej. Ich byt prawny musi kończyć się z chwilą doręczenia decyzji wymiarowej, która wywołuje trwałe skutki, rozstrzygając kwestie faktyczne
Według Trybunału Konstytucyjnego, zasada równości daje się wyrazić w formule takiej że nie wolno tworzyć takiego prawa, które różnicowałoby sytuację prawną podmiotów będącej w takiej samej sytuacji faktycznej.
Ustalenie dopuszczalności zastosowania nadzwyczajnego trybu postępowania – postępowania w sprawie wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją wymaga rozpoznania takich istotnych okoliczności faktycznych, jak legitymacji do wniesienia żądania wszczęcia postępowania, zachowania ustawowego terminu do wniesienia żądania.
Przesunięcie terminu do wniesienia odwołania pozostaje w związku z tym, że w postępowaniu odwoławczym organ obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę w pełnym zakresie rozstrzygnięcia przez organ pierwszej instancji, w tym obejmujące rozstrzygnięcie uzupełniające. Forma rozstrzygnięcia uzupełniającego nie ma znaczenia prawnego dla stwierdzenia, że rozstrzygnięcie to wchodzi do całości
Przepisy prawa międzynarodowego nie definiują powietrza jako elementu środowiska połączonego trwale z morzem, czy też jako pojęcia utożsamianego z pojęciem morza. Wprowadzają jednak regulacje związane z ochroną powietrza przed zanieczyszczeniem, np. zakaz używania określonych substancji i tylko w tym zakresie mają one pierwszeństwo przed regulacjami krajowymi.
Zabezpieczenie nie może i nie prowadzi do przymusowego wykonania obowiązku. Uznanie kwoty na rachunku depozytowym organu podatkowego pozbawia wprawdzie podatnika możliwości swobodnego korzystania z tych kwot, jednak również organ podatkowy nie może nimi swobodnie dysponować, musi się liczyć z obowiązkiem ich zwrotu lub zaliczenia na określoną należność nie jest to ostateczne przysporzenie. Wybierając
Najwcześniejszym momentem powstania nadpłaty w podatku dochodowym jest dzień złożenia zeznania rocznego, o ile w tym dniu podatek zawyżony lub nienależny został przez podatnika zapłacony i brak jest możliwości powstania nadpłaty w zawyżonej lub nienależnej zaliczce wcześniej, niż dzień złożenia zeznania rocznego.