W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przez niewłaściwe zastosowanie rozumie się błąd w subsumcji, wyrażający się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, lub też w błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną. Stąd też podstawą oceny przez Sąd odwoławczy, czy doszło do naruszenia prawa materialnego

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przez niewłaściwe zastosowanie rozumie się błąd w subsumcji, wyrażający się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, lub też w błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną. Stąd też podstawą oceny przez Sąd odwoławczy, czy doszło do naruszenia prawa materialnego

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przez niewłaściwe zastosowanie rozumie się błąd w subsumcji, wyrażający się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, lub też w błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną. Stąd też podstawą oceny przez Sąd odwoławczy, czy doszło do naruszenia prawa materialnego

Z zasady o solidarnym obowiązku podatkowym, wyrażonej w przepisie art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wynika że każdemu z podatników podatku od nieruchomości, powinna zostać doręczona identyczna decyzja podatkowa określająca (ustalająca) całą wysokość zobowiązania podatkowego od danej całej nieruchomości.

Treść uzasadnienia powinna umożliwić zarówno stronom postępowania, jak i w razie kontroli instancyjnej Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, prześledzenie toku rozumowania sądu i poznanie racji, które stały za rozstrzygnięciem o zgodności bądź niezgodności z prawem zaskarżonego aktu. Tworzy to po stronie wojewódzkiego sądu administracyjnego obowiązek wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w taki

Podkreślenia wymaga, że podstawową cechą sankcji administracyjnych jest oparcie ich nie na zasadzie winy, lecz na zasadzie bezprawności, a na samym obiektywnym fakcie naruszenia prawa. Ponadto wysokość kar administracyjnych jest ściśle określona w przepisach prawa, które nie pozostawiają organom administracji wymierzającym te kary uznania co do ich wysokości w konkretnym przypadku.

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przyjmuje się, że naruszenie prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie może mieć postać błędnej subsumcji, wyrażającej się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej lub też na błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w świetle powyższych ustaleń, organ dopuścił się bezczynności w sprawie rozpoznania spornego wniosku. Jednakże bezczynność ta nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa. Organowi koncesyjnemu nie można bowiem zarzucić opieszałości w rozpoznaniu sprawy. Natomiast powodem tego stanu rzeczy był spór prawny, o którym wyżej mowa.

Zgodnie z poglądami prezentowanymi w doktrynie i orzecznictwie sądowoadministracyjnym, kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku wiąże się z obowiązkiem strony dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik

W orzecznictwie przyjmuje się, że zwrot "nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi" oznacza, że sąd ma prawo, a jednocześnie obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze. Sąd nie jest przy tym skrępowany sposobem sformułowania skargi, przytoczonymi argumentami, zgłoszonymi wnioskami, zarzutami

Już jednorazowe wykonanie czynności opodatkowanej pozwala zagranicznej spółce odliczyć podatek naliczony z tytułu wydatków poniesionych na prowadzenie działalności w Polsce.