1. Pracownik nie może powoływać się na niezawinione uchybienie terminu do wniesienia odwołania z art. 264 k.p., nawet gdy wypowiedzenie nie zawierało pouczenia o terminie i sposobie odwołania (art. 30 § 5 k.p.), jeżeli uchybienie terminu było znaczne, a wcześniej był reprezentowany przez tego samego fachowego pełnomocnika w sprawie przeciwko pozwanemu pracodawcy o odprawę pieniężną za rozwiązanie umowy

1. Także w umownym stosunku pracy pracownika samorządowego zatrudnionego na stanowisku urzędniczym wyłączona została możliwość jego modyfikacji w drodze wypowiedzenia zmieniającego. Ma to swoje uzasadnienie w ustanowionej procedurze naboru na wolne stanowiska urzędnicze (art. 11 - 15 ustawy o pracownikach samorządowych), na podstawie otwartego konkursu. Każde więc stanowisko urzędnicze musi być obsadzone

1. Przy kwalifikacji konkretnej okoliczności jako przyczyny zewnętrznej, ważne jest aby stanowiła ona przyczynę sprawczą zdarzenia, natomiast nie musi być przyczyną wyłączną, jedyną. 2. Stres związany z wykonywaniem obowiązków pracowniczych jest cechą tych obowiązków i nie może być uznany za przyczynę zewnętrzną zawału serca, chyba że jego gwałtowny charakter jest wynikiem rażąco nietypowych warunków

Nie można uznać, że pracodawca dobrowolnie uregulował przedawnioną należność, gdy był przymuszony do tego prawomocnym wyrokiem.

Prawo do emerytury powstaje po rozwiązaniu wszystkich stosunków pracy, w których ubezpieczony pozostawał w dniu osiągnięcia wieku emerytalnego lub w dniu złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, a tak nabyte prawo podlega ochronie i nie zostaje utracone w razie późniejszego nawiązania nowego stosunku pracy z tym samym lub innym pracodawcą.

1. Art. 30 § 4 k.p. dopuszcza różne sposoby określenia przyczyny rozwiązania umowy o pracę, a jej konkretność ocenia się z uwzględnieniem innych znanych pracownikowi okoliczności uściślających tę przyczynę. Istotne jest aby z oświadczenia pracodawcy wynikało w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie z nim stosunku pracy. Natomiast

Każdy nauczyciel, który złoży oświadczenie wymienione w art. 5 ust. 5m ustawy doprowadza do rozwiązania stosunku pracy, które jest zrównane z zakończeniem zatrudnienia w trybie art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela. Następstwo to, posiadające znamiona fikcji prawnej, koreluje wprost z przesłankami nabycia prawa do odprawy nauczycielskiej. Mechanizm, którym posłużył się ustawodawca wyklucza możliwość doszukiwania

Niewykonanie upoważnienia ustawowego; tryb postępowania przed konsulem

Szacunkowe ustalenie podstawy opodatkowania występuje jedynie w przypadku, gdy brak jest danych niezbędnych do ustalenia rzeczywistej jej wielkości i te dane zostały pozyskane w wyniku przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego.

Mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. nie można pomijać zasad dotyczących rozliczeń podatkowych tej grupy podatników, która zobowiązana jest do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W takim przypadku ustalenie dochodu następuje w sposób szczególny (por. art. 24 ust. 1 i art. 24a ust. 1 u.p.d.o.f.), to jest na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg. Określenie w ten szczególny

Art. 87 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską nie jest bezpośrednio skuteczny, bowiem nie przyznaje żadnych uprawnień jednostce ani też nie tworzy żadnych obowiązków państw członkowskich, instytucji Unii Europejskiej lub innych podmiotów wobec jednostki. Określa on przede wszystkim cele w ramach tej współpracy, jako elementu składowego objętego polityką Przestrzeni Wolności Bezpieczeństwa i

Użyty w art. 7 ust. 1 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami zwrot "zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie" nie oznacza, że podatnikowi przysługuje prawo do wyboru jurysdykcji podatkowej. Zwrot ten należy rozumieć jako wyłączne prawo administracji podatkowej Umawiającego się Państwa (zgodnie z definicją z art. 3 ust. 1 a) Umowy należy przez to rozumieć Rzeczpospolitą

Naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia, o których mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm), stanowiace legitymację do wniesienia skargi, wojewódzki sąd administracyjny ocenia na dzień wezwania organu przez skarżącego do usunięcia naruszenia, a nie na dzień podjecia przez organ gminy zaskarżonego aktu.