W świetle art. 5 ust. 1 i 2 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 4 czerwca 1992 r., spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa cypryjskiego, będąca komandytariuszem polskiej spółki komandytowej, prowadzi jako udziałowiec tej spółki działalność przedsiębiorstwa przez zakład

Przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT wciąż obowiązuje i należy go stosować.

Przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT wciąż obowiązuje i należy go stosować.

W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.

Celem ulgi określonej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e u.p.d.o.f., nie jest zwolnienie z opodatkowania każdego przychodu uzyskanego ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c przeznaczonego na spłatę kredytu i odsetek zaciągniętego na cele określone w art. 21 ust. 32 lit. a, w tym na zakup lokalu mieszkalnego, ale przychodu takiego podatnika, który nie korzystał i nie korzysta z ulgi "odsetkowej

Organy podatkowe i sądy będą stosować niekonstytucyjny przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT do 6 lutego 2016 r.

Brak jest także podstaw do uwzględnienia straty w przypadku wygaśnięcia zezwolenia w wyniku decyzji wydanej na wniosek przedsiębiorcy. Decyzja taka powinna być wydana w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki do cofnięcia zezwolenia. Art. 17 ust. 5 i ust. 6 u.p.d.o.p. nie powinny mieć wówczas zastosowania, a tym samym strata osiągnięta podczas działalności w strefie pozostałaby nadal wyłącznie stratą

Sąd drugiej instancji "rozpoznaje sprawę", a nie sam środek zaskarżenia. Sąd ten musi - niezależnie od treści zarzutów - dokonać ponownych, własnych ustaleń, a następnie poddać je ocenie pod kątem prawa materialnego. Sąd drugiej instancji ma pełną swobodę jurysdykcyjną, ograniczoną jedynie granicami zaskarżenia. W konsekwencji może, a jeżeli je dostrzeże - powinien, naprawić wszystkie naruszenia prawa