Odszkodowanie, wypłacone na podstawie ugody sądowej, z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę nie jest - w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) - kosztem uzyskania przychodu przez tegoż pracodawcę (podatnika podatku dochodowego od osób prawnych).

Skoro podstawą opodatkowania (dochodem z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f.) jest różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych

Ażeby można było uznać, że przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających, pomimo zasady kwalifikowania ich do źródła przychodów w postaci kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, mogą być kwalifikowane do przychodów uzyskiwanych w wykonywaniu działalności gospodarczej, o czym stanowi art. 30b ust. 4 u.p.d.o.f., sposób uzyskiwania tych przychodów

Administracyjną karę pieniężną za usunięcie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody można wymierzyć tylko wtedy, gdy przepisy te są zgodne z Konstytucją RP, a sąd ma obowiązek uwzględnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego stwierdzającego niekonstytucyjność tych przepisów, odmawiając ich zastosowania w sprawach indywidualnych

Przepisy ustawy o ochronie przyrody nakładające obowiązek wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia w sztywno określonej wysokości są niezgodne z zasadą proporcjonalności, a kara powinna uwzględniać indywidualne okoliczności czynu.