Ze względu na odmienność i niezależność, a więc autonomię norm kreujących stosunki prawnopodatkowe i cywilnoprawne, powstanie skutków prawnopodatkowych jest niezależne od skutków, jakie wywołują te same zdarzenia lub czynności w obszarze regulacji cywilnoprawnych. Konsekwencją autonomii prawa podatkowego jest więc to, że skutki zdarzeń lub czynności cywilnoprawnych rozpatrywane są wyłącznie na gruncie

Usługi wsparcia w zakresie oceny i monitorowania ryzyka pożyczkowego (kredytowego) nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Podatnik nie może domagać się uchylenia decyzji, jeśli ta, mimo że zapadła przed orzeczeniem trybunału, była z nim zbieżna.

Podatnik, który sprzedaje na raty, płaci VAT od razu z chwilą wydania rzeczy, a PIT dopiero wtedy, gdy wymagalny stanie się termin zapłaty transzy.

W pojęciu "udział w wydaniu zaskarżonej decyzji" chodzi o podejmowanie istotnych czynności procesowych, a nie tylko czynności technicznych, organizacyjnych, a więc nie tylko o wydanie decyzji w rozumieniu art. 210 § 1 pkt 2 i 8 Ordynacji podatkowej. Może się bowiem zdarzyć, że jeden upoważniony pracownik przeprowadzi w danej sprawie całe postępowanie dowodowe, a inny - także upoważniony pracownik

Zarówno z przepisów Ordynacji podatkowej, jak i u.p.d.o.f. nie da się wywieść twierdzenia, że organ podatkowy jest zobowiązany do oszacowania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy podatnik zaniedbuje swoje obowiązki w zakresie dokumentowania zdarzeń gospodarczych. To podatnik jest zobowiązany posiadać, względnie wskazać przekonywujące dowody pozwalające na ustalenia świadczące o poniesieniu

Dla przyznania statusu podatnika podatku od nieruchomości konieczne jest ustalenie charakteru władztwa podmiotu, który posiada określoną nieruchomość.

Ocena, czy postępowanie dowodowe stanowić będzie jedynie dopełnienie już przeprowadzonego postępowania, czy też będzie ono postępowaniem przeprowadzonym w znacznej części, zależy od okoliczności danej sprawy. Przesądzająca przy tym nie jest liczba dowodów, przeprowadzonych w jego toku, ale zakres faktów, jakie są przedmiotem dowodzenia.

Zarówno z przepisów Ordynacji podatkowej, jak i u.p.d.o.f. nie da się wywieść twierdzenia, że organ podatkowy jest zobowiązany do oszacowania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy podatnik zaniedbuje swoje obowiązki w zakresie dokumentowania zdarzeń gospodarczych. To podatnik jest zobowiązany posiadać, względnie wskazać przekonywujące dowody pozwalające na ustalenia świadczące o poniesieniu

Na gruncie u.p.d.o.p. za koszty uzyskania przychodów należy uznać takie wydatki, których poniesienie przez podatnika (a) było spowodowane racjonalnymi dążeniami i (b) obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła (niezależnie od tego, czy cel ten został zrealizowany) i (c) które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Użycie w art. 15 ust. 1