Nie można zaakceptować poglądu, że niepubliczne naruszenie dóbr osobistych w każdych okolicznościach wyłącza domaganie się przez poszkodowanego zamieszczenia przeproszenia w prasie, jako nieadekwatnego do naruszenia. Można natomiast sformułować tezę, że środek ten w zasadzie nie powinien być stosowany, gdy samo zdarzenie, w toku którego doszło do naruszenia dobra osobistego jest znane tylko wąskiemu

Zamieszczenie we wzorcu umowy konsumenckiej postanowienia przewidującego zastosowanie prawa obcego dla konsumenta, a właściwego dla twórcy wzorca, stanowi klauzulę niedozwoloną w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c.

Jeżeli niezależnie od treści albo wbrew treści tytułu wykonawczego organ egzekucyjny zastosuje środek egzekucyjny niezgodnie z art. 27c ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.) zobowiązanemu przysługiwać będzie z tego powodu ochrona prawna w postaci skargi na czynności organu egzekucyjnego, o której mowa w art. 54 ab

W przypadku zaskarżenia decyzji z art. 233 § 2 O.p. do sądu administracyjnego, zasadniczy spór prawny dotyczyć będzie spełnienia i uzasadnienia przez podatkowy organ odwoławczy przesłanek wynikających z wymienionego przepisu postępowania, nie zaś zastosowania prawa materialnego i związanych z tym, skonkretyzowanych jako należności pieniężne, obowiązków podatkowych określonych podmiotów.

Stwierdzenie zawarte w art. 183 § 1 P.p.s.a., że Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnia z urzędu nieważność postępowania sądowego, oznacza prawo i zarazem obowiązek tego sądu do uchylenia zaskarżonego orzeczenia dotkniętego taką wadą. Powinność ta powoduje, że przedwczesne jest odnoszenie się na obecnym etapie postępowania w jakikolwiek sposób do sformułowanych w skardze kasacyjnej zarzutów.

Dopiero na etapie ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów podatnik uzyskuje informację o wszczętym przeciwko niemu postępowaniu karnym lub karnym skarbowym.

Ocena prawna, że w postępowaniu podatkowym powinno brać udział więcej stron, aniżeli dotychczas występujący w tym charakterze podmiot, nie stanowi przesłanki zastosowania art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).

Skoro w dniu 1.07.1984 r. czynność podwyższenia kapitału zakładowego spółki kapitałowej podlegała w Polsce opodatkowaniu mającą charakter podatku kapitałowego opłatą skarbową z zastosowaniem stawki przekraczającej 0,5%, opodatkowanie takiej czynności było dopuszczalne także po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej.