Wyrok Trybunału Konstytucyjnego (jeżeli nic innego nie wynika z jego sentencji) wywiera skutek ex tunc od momentu ustanowienia przepisu niezgodnego z Konstytucją. Z art. 190 ust. 3 Konstytucji można bowiem wyprowadzić wniosek, że skoro Konstytucja wyjątkowo tylko zezwala na obowiązywanie niezgodnego z nią aktu prawnego, to regułą jest jego nieobowiązywanie, a więc niestosowanie.
1. Poza przypadkiem nieważności postępowania Sąd Najwyższy może skargę kasacyjną rozpoznawać tylko w ramach tej podstawy, na której ją oparto, odnosząc się jedynie do przepisów, których naruszenie zarzucono. 2. Skarga kasacyjna, która nie wskazuje naruszenia zasadniczego przepisu, mogącego być podstawą odpowiedzialności pozwanych, podlega oddaleniu, jako nieusprawiedliwiona (art. 39814 k.p.c.).
Powstanie samodzielnego lokalu, który - po wydzieleniu z części wspólnych - był uzyskanym przez członków wspólnoty nowym obiektem, o odmiennych, większych walorach użytkowych - samo w sobie stanowiło już, w sensie ekonomicznym, "przychód" z nieruchomości wspólnej, uzyskany kosztem części wspólnych i nakładów współwłaścicieli. Jego docelowe zbycie, jako odrębnego przedmiotu własności, spowodowało zastąpienie
Przy kwalifikowaniu nieruchomości jako „terenu przeznaczonego pod zabudowę”, o którym była mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. (j.t.: Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 1054 z późn. zm.), należy wykorzystywać przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (j.t.: Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623
1. Zakres pojęcia "usług użyteczności publicznej" należy ustalać przy uwzględnieniu celu prowadzonej działalności, znaczenia nadawanego temu pojęciu w innych przepisach prawa, a przez to możliwie jak najszerzej. 2. Podczas gdy niewątpliwie usługi użyteczności publicznej są świadczone w interesie publicznym, nie każda usługa, która jest świadczona przez państwo i podległe mu podmioty (jednostki organizacyjne
Polska spółka ma prawo w Polsce rozliczyć stratę, która powstała na skutek działalności zlikwidowanego oddziału węgierskiego. Jest tak, nawet jeśli możliwość rozliczenia straty nie wynika wprost ani z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani z umowy polsko-węgierskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania.