W niektórych sytuacjach, mimo że dana transakcja została dokonana w celach oszustwa, podatnik nieświadomy, że bierze udział w oszustwie, będzie mógł zachować prawo do odliczenia podatku naliczonego z nierzetelnych faktur. Zakwestionowanie prawa do odliczenia musi w takiej sytuacji poprzedzać stosowne postępowanie dowodowe, którego celem jest ustalenie, czy podatnik odliczający podatek naliczony wiedział

O ile z przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że to na organach podatkowych spoczywa obowiązek dowodzenia określonych faktów, w tym zgromadzenia i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego, to jednak nie zwalnia to strony od współudziału w realizacji tego obowiązku.

Każda choroba, także psychiczna, może spowodować wyłącznie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, jednak wyłącznie to musi wynikać z dowodów przedłożonych przez stronę.

Wykorzystywanie darowizny w budowaniu wizerunku spółki nie rzutuje na cywilnoprawną kwalifikację tej czynności prawnej. Z art. 16 ust. 1 pkt 14 u.p.d.o.p. wynika jednocześnie, że darowizny takie jak opisana we wniosku nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W zakresie dokumentowania powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, ustawa o podatku od towarów i usług, ani też przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie nakładają na świadczącego usługę, o której mowa w art. 41 ust. 12 u.p.t.u. uzyskania od nabywcy jakiegokolwiek oświadczenia potwierdzającego, że czynności te związane

Przepis art. 141 § 4 P.p.s.a. może jednak stanowić samodzielną podstawę kasacyjną, jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego, przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Niekonstytucyjność przepisu tworzącego umocowanie do wydania decyzji w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów jest okolicznością, która przesądza o wadliwości (niezgodności z prawem) podjętego rozstrzygnięcia, a w konsekwencji - także wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji oddalającego skargę

Samo przedstawienie dowodu w postaci pisma banku nie stanowi nigdy nowej okoliczności w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 o.p., gdyż za okoliczność taką mogą uchodzić co najwyżej fakty z dokumentu wynikające. Dokument ten ujawnia zaś nowe fakty, które powinny zostać ocenione w postępowaniu wznowieniowym na zasadzie swobodnej oceny dowodów.

Zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów wymaga od podatnika wykazania, że koszty te zostały poniesione (poprzez obciążenie ekonomicznym ciężarem kosztów), pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, mają lub mogą mieć wpływ na wysokość przychodów, zostały właściwie udokumentowane.

Unormowanie, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z upływem 30 dni od dnia wykonania usługi, o ile wcześniej nie nastąpi zapłata, jest niezgodne z Dyrektywą VAT. Takie sformułowanie przepisu oznacza bowiem połączenie brzmienia art. 66 lit. b) tej Dyrektywy z okresem czasu, po upływie którego podatek staje się wymagalny.

Postępowanie wznowieniowe nie może prowadzić do powtórnego merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Temu celowi służy postępowanie zwykłe, instancyjne, odwoławcze.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy stanowiącej przedmiot współwłasności przez pozbawienie tego prawa cech wspólności. O ile zatem zniesienie współwłasności poprzez przyznanie własności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych stanowi odpłatne zbycie udziału w nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust.1 pkt 8 lit.a u.p.d.o.f

Artykuł 66 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2008/117/WE z dnia 16 grudnia 2008 r., należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie unormowaniu prawa krajowego, zgodnie z którym podatek od wartości dodanej w odniesieniu do usług transportowych i spedycyjnych staje się wymagalny w momencie

Niekonstytucyjność przepisu tworzącego umocowanie do wydania decyzji w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów jest okolicznością, która przesądza o wadliwości (niezgodności z prawem) podjętego rozstrzygnięcia, a w konsekwencji – także wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji oddalającego skargę

Unormowanie, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z upływem 30 dni od dnia wykonania usługi, o ile wcześniej nie nastąpi zapłata, jest niezgodne z Dyrektywą VAT. Takie sformułowanie przepisu oznacza bowiem połączenie brzmienia art. 66 lit. b) tej Dyrektywy z okresem czasu, po upływie którego podatek staje się wymagalny.

Zgodnie z art. 174 pkt 2 P.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Użycie słowa "wpływ" należy rozumieć w ten sposób, że pomiędzy wydanym orzeczeniem a błędem postępowania musi zachodzić związek przyczynowy. Podmiot sporządzający w imieniu strony skargę kasacyjną zobowiązany jest do wykazania

O ile z przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że to na organach podatkowych spoczywa obowiązek dowodzenia określonych faktów, w tym zgromadzenia i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego, to jednak nie zwalnia to strony od współudziału w realizacji tego obowiązku.

O ile z przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że to na organach podatkowych spoczywa obowiązek dowodzenia określonych faktów, w tym zgromadzenia i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego, to jednak nie zwalnia to strony od współudziału w realizacji tego obowiązku.