Zarzut naruszenia art. 385 k.p.c. nie może stanowić samodzielnie podstawy uwzględnienia skargi kasacyjnej. Jest on bezprzedmiotowy w przypadku, gdy skarga kasacyjna nie może być uwzględniona w oparciu o inne zarzuty wskazujące na wadliwość zaskarżonego orzeczenia.

Jeśli art. 129 ust. 4 p.o.ś. ustanawia dwuletni termin do wystąpienia z roszczeniem, rozumianym jako zgłoszenie roszczenia zobowiązanemu, to jego znaczenie wyczerpuje się z chwilą dokonania takiego zgłoszenia. O przerwie biegu terminu można mówić wówczas, kiedy czynność ograniczona tym terminem nie została wykonana, lecz przed upływem terminu strony podjęły inne działania wskazujące na wolę dobrowolnego

1. Za orzeczenie niezgodne z prawem w rozumieniu art. 4241 § 1 k.p.c. i art. 4171 § 2 k.c. uznać można orzeczenie, które jest niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami, z ogólnie przyjętymi standardami rozstrzygnięć albo zostało wydane w wyniku szczególnie rażąco błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa o charakterze oczywistym i niewymagającym

Tylko jeśli państwo członkowskie przekroczyło zakres swobodnego uznania, uznając podatnika za podmiot o celach podobnych do celów podmiotów prawa publicznego, podatnik ten może wówczas powołać się na art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy VAT, aby sprzeciwić się przepisom krajowym i w ten sposób opodatkować swoje świadczenia.

Emerytowany żołnierz zawodowy nie może się domagać wypłaty dodatkowego świadczenia tylko dlatego, że opłacał składki na ubezpieczenie społeczne, pracując w cywilnych instytucjach.

Podatnik może zachować prawo do odliczenia podatku, gdy wykaże, że nie mógł dowiedzieć się nawet przy zachowaniu należytej staranności sumiennego kupca, że zasady dokonywania dostaw były inne niż wynikało to z posiadanych dokumentów i ustaleń oraz w sposób oczywisty postępowali zgodnie ze standardami działania w dobrej wierze oraz zachowania staranności. Za każdym razem, gdy mamy do czynienia z oszukańczą

Zasady neutralności podatkowej, proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie udzieleniu odbiorcy faktury odmowy prawa do odliczenia podatku naliczonego z powodu braku rzeczywistej transakcji opodatkowanej.

Skutkiem uznania za niekonstytucyjne przepisów w określonym zakresie jest obowiązek zapewnienia przez wszystkie sądy, które orzekły na podstawie niekonstytucyjnych przepisów prawa, stanu zgodnego z Konstytucją w zakresie wiążąco rozstrzygniętym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Spoczywający na sądzie ubezpieczeń społecznych (organie odwoławczym) obowiązek wydania rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 118 ust. 1a zdanie drugie ustawy o emeryturach i rentach, nie dotyczy spraw o innym przedmiocie rozpoznania niż ustalenie (stwierdzenie nabycia, "przyznanie") prawa do świadczenia lub ustalenie jego wysokości. Przepis art. 118 ust. 1a zdanie drugie ustawy o emeryturach i rentach

Z mocy przepisu art. 109 § 1 ordynacji podatkowej stosuje się do odpowiedzialności osób trzecich odpowiednio art. 59 ordynacji podatkowej o wygaszeniu zobowiązań podatkowych. Tak więc zobowiązanie to wygasa m.in. wskutek jego przedawnienia przewidzianego w art. 118 § 2 ordynacji podatkowej. Przedawnienie zobowiązania podatkowego, z którego powstała zaległość podatkowa podatnika stanowiąca podstawę

1. Zastosowanie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. z 1985 r., Nr 5 poz. 17 ze zm., dalej jako u.z.t.) przez Urząd Patentowy RP jako podstawy unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy z uwagi na działanie uprawnionego do tego znaku towarowego w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, powinno być każdorazowo uzasadnione okolicznościami stanu