Przez zobowiązanie bieżące, o którym mowa w art. 76 § 1 O.p., należy rozumieć zobowiązanie podatkowe od momentu jego powstania, określonego zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 lub pkt 2 O.p., do terminu jego płatności. Po upływie daty określającej termin płatności podatek wynikający z tego zobowiązania staje się zaległością podatkową, jeżeli nie został zapłacony bądź jeżeli zobowiązanie nie wygasło z innych

1. Brak nowości spornego wzoru użytkowego może być podstawą unieważnienia prawa ochronnego przez Urząd Patentowy RP, jeżeli wnoszący sprzeciw - w trybie art. 246 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej p.w.p.) - wykaże, że przedmiotowe rozwiązanie w dacie jego pierwszeństwa nie było nowe ze względu na jego wcześniejsze

Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów podatkowych należy oceniać w kontekście art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Przepis ten nie wyklucza powstałych strat w środkach obrotowych z kosztów uzyskania przychodów, jednak zaliczenie ich do kosztów uwarunkowane jest istnieniem związku poniesionych kosztów z uzyskaniem przychodu. Kosztem uzyskania przychodów są niezawinione przez podatnika straty w środkach

Wprowadzając w ust. 3 art. 86 ustawy o VAT ograniczenie zasady określonej w art. 86 ust. 1 oraz stwierdzając w ust. 4 tego artykułu, że ograniczenie określone w ust. 3 nie ma zastosowania do pojazdów i przypadków wskazanych w ust. 4, ustawodawca chciał w ten sposób zagwarantować pełne odliczenie podatku VAT w odniesieniu do pojazdów związanych ściśle z działalnością gospodarczą.

Przepis art. 190 § 1 O.p. zobowiązuje organ do zawiadomienia strony o miejscu i terminie przeprowadzenia m.in. dowodu z zeznań świadków. Strona może, lecz nie musi brać udziału w tej czynności. Nieskorzystanie przez nią z tego uprawnienia nie daje jej prawa do żądania ponownego przeprowadzenia dowodu.

Dla skutecznego wykazania wadliwego ustalenia faktów nie wystarczy samo ich kwestionowanie jako takie, lecz konieczne jest powiązanie takiego stanowiska z precyzyjnym wskazaniem, które przepisy prawa procesowego zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki miało wpływ na treść kwestionowanego wyroku.

Błędny jest pogląd o możliwości analogicznego stosowania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, dotyczącego § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do przepisów tożsamej treści, ale obowiązujących w okresie przed wejściem w życie tego rozporządzenia.

Pomoc organów w sytuacji losowej, jaką jest pożar, nie może przeradzać się nieograniczone czasowo poszukiwanie kontrahentów podatnika i analizowanie ich dokumentacji w celu zrealizowania prawa strony wynikającego z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w zakresie wykazanym deklaracji, gdy nie dysponuje ona odpowiednimi dokumentami.

Jeżeli nie występują przesłanki konieczne do uznania, że doręczenie postanowienia dokonało się skutecznie w trybie art. 150 O.p. tj. w następstwie upływu terminu przechowywania przesyłki w urzędzie gminy (miasta), to w sytuacji gdy możliwość dokonania takiego zawiadomienia w inny sposób nie znajduje potwierdzenia u samego adresata, należy stwierdzić, iż nie występują przesłanki do stwierdzenia, ze

Nie można zaaprobować poglądu, jakoby rozstrzygnięcie przez sąd powszechny sporu o zapłatę wynagrodzeń miało charakter zagadnienia wstępnego, uzasadniającego zawieszenie postępowania podatkowego na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 O.p. Niewątpliwie oba postępowania, podatkowe i sądowe, pozostają ze sobą w związku, skoro przedmiotem obydwu jest ocena, czy opracowano projekt racjonalizatorski, niemniej brak