Instytucja interpretacji prawa podatkowego przewidziana w przepisach Ordynacji podatkowej dotyczy generalnie uprawnień i obowiązków podmiotów określonych przez przepisy prawa jako podatnicy, płatnicy, inkasenci (z wyjątkami podanymi wyżej, a niedotyczącymi rozpoznawanej sprawy) w sferze prawa podatkowego. Nie została ona utworzona dla podmiotów funkcjonujących poza ustawami podatkowymi do informowania

Wbrew stanowisku strony skarżącej z art. 6 ust. 9 pkt 1 u.p.o.l. w powiązaniu z art. 21 § 2 i 3 oraz art. 207 Ordynacji podatkowej nie można zasadnie wyprowadzić zakazu odrębnego deklarowania podatku od nieruchomości, należnego od poszczególnych przedmiotów opodatkowania. Nie można zasadnie wyprowadzić obowiązku organu podatkowego objęcia jedną decyzją z art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej wszystkich

Wyczerpanie złoża i rekultywacja gruntów nie stanowi względów technicznych, uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej i nie daje podstaw do uznania gruntu rekultywowanego, za grunt pozostały w rozumieniu art.5 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Pojęcie "rażącego naruszenia prawa" zawarte w przepisie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej należy łączyć z naruszeniem mającym oczywisty charakter, przejawiającym się w tym, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu. Istnienie tego rodzaju sprzeczności da się ustalić poprzez proste ich zestawienie, a więc wówczas, gdy dochodzi do przekroczenia prawa w sposób

Rażącego naruszenia prawa nie można utożsamiać z każdym naruszeniem prawa, a jedynie takim, które powoduje, że decyzja nim dotknięta wywołuje skutki prawne nie dające się pogodzić z wymaganiami praworządności.

Decyzję o zabezpieczeniu przyszłej należności podatkowej wydaje się na podstawie posiadanych danych co do wysokości podstawy opodatkowania (art. 33 § 4 Ordynacji podatkowej). Danymi takimi mogą być informacje zebrane w trakcie postępowania kontrolnego - niekoniecznie muszą być to dowody zebrane w trakcie postępowania podatkowego. O prawidłowości tego stanowiska świadczy usytuowanie art. 33 w dziale

Badanie przesłanek dopuszczalności odwołania i ewentualne stwierdzenie jego niedopuszczalności (art. 228 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - Dz.U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako „O.p.”) następuje w ramach postępowania wszczętego tym odwołaniem. Niedopuszczalne jest wszczynanie i prowadzenie odrębnego postępowania w tym przedmiocie, dlatego w przypadku złożenia takiego

W świetle art. 70 § 1 i art. 208 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2005 r. po upływie terminu przedawnienia nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania podatkowego i orzekanie o wysokości zobowiązania podatkowego, które wygasło przez zapłatę (art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Rażącego naruszenia prawa nie można utożsamiać z każdym naruszeniem prawa, a jedynie takim, które powoduje, że decyzja nim dotknięta wywołuje skutki prawne nie dające się pogodzić z wymaganiami praworządności.