Przepis art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. znajduje zastosowanie do dochodów z odsetek uzyskiwanych przez mający siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim fundusz inwestycyjny, o jakim mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o funduszach inwestycyjnych, z tytułu lokowania w Polsce zgromadzonych środków w formie oprocentowanych lokat lub depozytów bankowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny może odstąpić od zawartej w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładni prawa jedynie w wyjątkowych sytuacjach, w szczególności gdy stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego jej rozpoznania uległ tak zasadniczej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować przepisy prawa odmienne od wyjaśnionych przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Zarządca sądowy co prawda działa na zlecenie sądu, jednak czyni to na rzecz współwłaścicieli nieruchomości. Ci ostatni są zatem usługobiorcami, a przedmiotem usługi są czynności zarządu. Jedną z tych czynności jest bezspornie zawieranie na rzecz współwłaścicieli umów najmu lokali i podejmowanie działań niezbędnych do wykonania tych umów. Czynności najmu wykonywanych w ramach zarządu nie można odrywać
Jednym z celów sądowej kontroli administracji publicznej jest to, by uzasadnienie miało też walor informacyjny dla szerokiego kręgu odbiorców, zwłaszcza wytyczało kierunki działania organów administracji, i było sporządzone tak, by zaufanie obywateli do wymiaru sprawiedliwości sprawowanego przez sądy uległo pogłębieniu.
Mieć należy na względzie okoliczność, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ma na celu wyeliminowanie w trybie nadzwyczajnym z obrotu prawnego decyzji ostatecznych obarczonych poważnymi wadami. Katalog tych wad wymienia art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej. Szczególnego podkreślenia wymaga, że jak wynika z części wstępnej wymienionego wyżej przepisu prawa, instytucja stwierdzenia nieważności
Określona w art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej przesłanka, że jeżeli "z jakichkolwiek przyczyn postępowanie nie może być wszczęte" jest niedookreślona i zakresowo pojemna.
Skazanie sprzedawcy paliwa w postępowaniu karnym nie oznacza, że można automatycznie na podstawie wyroku karnego wydać decyzję określającą zobowiązanie podatkowe.
Art. 23 O.p. można stosować w stosunku do podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług pod rządami ustawy o podatku od towarów i usług z 2004 r.
Norma art. 76b O.p., określająca zasady zwrotu podatku, nie stanowi żadnego środka specjalnego, w rozumieniu 27 VI Dyrektywy oraz art. 395 Dyrektywy 2006/112/WE, a tym samym jej zastosowanie w żadnym przypadku nie mogło naruszać art. 87 ust. 1 oraz art. 91 ust. 2 i 3 Konstytucji RP.
Przyjęcie, że interpretacja przepisów prawa podatkowego może odnosić się wyłącznie do aktów, których rodzaje wprost wymienione zostały w definicji zawartej w art. 3 pkt 2 O.p., powodować może, że nie zostanie zrealizowany cel tej instytucji.
Przepis art. 29 ust. 4a o VAT jest zgodny z wyznaczonym przez Dyrektywę celem w postaci prawa obniżenia podstawy opodatkowania.