Decyzja organu administracji państwowej, rozstrzygająca ponownie sprawę wcześniej rozstrzygniętą inną decyzją ostateczną tegoż organu, a nie stanowiąca o uchyleniu tej pierwotnej decyzji na podstawie odpowiednich przepisów k.p.a., jest dotknięta wadą określoną w art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. Dla stwierdzenia, że wystąpiła przesłanka stwierdzenia nieważności określona w art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a., istotne

W świetle dyspozycji art. 56 ust. 4 pkt 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, właściwy organ może nałożyć na wnioskodawcę obowiązki dotyczące wykonania kompensacji przyrodniczej, jednak obowiązek zawarty w pkt 2 ppkt 3 osnowy decyzji I instancji rażąco narusza powyższy przepis prawa materialnego. Jest to bowiem obowiązek nałożony bez podstawy prawnej, ponieważ zezwolenie na wycięcie drzew i krzewów jest

Stosownie do przepisu art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych. Przepis ten stanowi samoistną regulację chroniącą interes prawny podmiotu przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub

1.Ustalona w decyzji pozostającej w obrocie prawnym o pozwoleniu na budowę kategoria obiektu budowlanego jest wiążąca dla organów nadzoru budowlanego. 2.Przepis art. 36 Prawa budowlanego wymienia elementy, jakie powinna zawierać decyzja o pozwoleniu na budowę, a których zamieszczenie może okazać się być konieczne w danej sprawie ze względu na rodzaj inwestycji. Nie można jednak uznać, aby określony

W wyroku nakazowym możliwość orzeczenia środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody istnieje na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 502 § 2 k.p.k.

Finansowanie instytucji kultury jako odrębnych podmiotów odbywa się na innych zasadach niż zadania z zakresu sportu.

Nie jest sprzeczne z prawem Unii Europejskiej wymaganie, by podmiot przedsięwziął wszystkie działania, jakich można od niego racjonalnie oczekiwać, w celu upewnienia się, że dokonywana przez niego transakcja nie prowadzi do udziału w przestępstwie podatkowym.

Uzasadnienie wyroku jest aktem o doniosłym znaczeniu procesowym. Ma ono dać rękojmię, że sąd będzie starannie zastanawiał się nad rozstrzygnięciem; ma umożliwić wyższej instancji zorientowanie się, czy przesłanki, na których oparł się sąd niższej instancji są trafne; ma służyć w razie wątpliwości ustaleniu granic powagi rzeczy osądzonej i innych skutków wyroku, a także przekonaniu stron co do trafności

1. Ciężar dowodu, a zatem wykazania, że mienie służące sfinansowaniu wydatków podatnika pochodzi z dochodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania obciąża podatnika. Podatnik powinien sformułować, a następnie wykazać wiarygodność swoich twierdzeń o takim lub innym pochodzeniu mienia, oraz wskazać na środki i źródła dowodowe pozwalające organowi podatkowemu na ich weryfikację, czego w przedmiotowej

Osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego jest jego pełnomocnikiem, a nie - jak twierdzi organ podatkowy - tylko likwidatorem oddziału.

Za podanie w rozumieniu art. 168 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, może zostać uznane również pismo strony postępowania, zawierające oświadczenie woli o cofnięciu udzielonego wcześniej pełnomocnictwa.

Przepis art. 108 ust. 1 ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług przewiduje szczególny przypadek samoistnego powstania obowiązku podatkowego w efekcie samego wystawienia faktury wykazującej kwotę podatku od towarów i usług, przy czym obowiązek ten przyjmuje postać swoistej sankcji. Polega ona na tym, iż niezależnie od tego, czy w sprawie zaistniał obrót będący podstawą opodatkowania podatkiem

Firma farmaceutyczna, która sprzedaje leki hurtowniom i szpitalom, a następnie, w zamian za kupno tych leków przez apteki, udziela im rabatu kwotowego, nie może ująć takiego świadczenia pieniężnego w swoich kosztach podatkowych.

Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, a nie kwotę wykazaną jedynie jako ten podatek, niebędącą nim faktycznie, a więc niebędącą świadczeniem należnym Skarbowi Państwa.

1. Jeżeli ustawodawca przyznaje podmiotowi krajowemu uprawnienie do żądania odsetek za opóźnienie w wypłacie należnego mu zwrotu, będącego rezultatem realizacji przez niego prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów poczynionych w Polsce, wykorzystywanych do czynności wykonywanych (opodatkowanych) na terytorium kraju, to nie ma podstaw, aby w gorszej sytuacji prawnej znajdował się podmiot zagraniczny