Nakaz wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych związanych z wzajemnymi świadczeniami spółki i jej kontrahenta nie może być uważany za szykanę wobec podatnika. Wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych nie powinno także dezorganizować pracy służb finansowych spółki i nastręczać dodatkowych trudności.

Zarzut naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. może być usprawiedliwiony wówczas, gdyby w postępowaniu administracyjnym popełniono uchybienia na tyle istotne i oczywiste, że sąd powinien je dostrzec i uwzględnić, bez względu na treść zarzutów skargi.

Art. 33 § 5 Ordynacji podatkowej, nieobowiązujący od dnia 1 stycznia 2009 r., odsyłał do norm zawartych w ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jedynie w zakresie zarządzenia zabezpieczenia, a nie wydania decyzji w tym przedmiocie przed ustaleniem wysokości zobowiązania. Teza ta pozostaje aktualna w odniesieniu do obecnie obowiązującego art. 33d Ordynacji podatkowej, który odsyła do postanowień

Decyzję, o jakiej mowa w art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy może (powinien) wydać tylko wówczas, gdy spełnione są przesłanki wymienione w tym przepisie, to jest wówczas, gdy organ pierwszej instancji albo w ogóle nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego, albo przeprowadzone postępowanie wyjaśniające nie jest wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy i jednocześnie brak

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towaru lub usługi u konkretnego sprzedawcy, za konkretna cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar lub usługę i wykorzystać je w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towaru lub usługi u konkretnego sprzedawcy, za konkretna cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar lub usługę i wykorzystać je w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc

Krytyka pracodawcy i informowanie o ewentualnych nieprawidłowościach w zakładzie jego właściciela nie jest rażącym naruszeniem obowiązków pracowniczych. Nawet, jeśli wskazane zarzuty okażą się bezpodstawne.

Dopuszczalne jest wykonywanie tych samych obowiązków zarówno w ramach zatrudnienia pracowniczego, jak i cywilnoprawnego, jeżeli nie sprzeciwiają się temu inne okoliczności (art. 3531 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 Kodeksu pracy).

Art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. należy w związku z tym rozumieć w ten sposób, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest budowla znajdująca się w posiadaniu przedsiębiorcy, przy czym przedsiębiorca ten nie musi być jednocześnie podatnikiem podatku od nieruchomości, wymienionym w art. 3 ust. 1 u.p.o.l.

Obowiązek dowodzenia spoczywający z mocy art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej na organach podatkowych nie ma nieograniczonego charakteru; w szczególności nie mają one obowiązku poszukiwania w każdym przypadku dowodów bezpośrednich mających potwierdzić dany fakt. W takiej postaci obowiązek ten prowadziłby do faktycznej niemożności ukończenia jakiegokolwiek postępowania podatkowego z obawy przed

Dla wznowienia postępowania niewystarczające jest samo stwierdzenie, że strona nie brała w nim udziału, ale konieczne jest wskazanie przez stronę swego braku zawinienia.

Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i Senatu RP

Osoba fizyczna posiadająca status przedsiębiorcy występuje w obrocie w dwojakim charakterze, raz jako osoba można powiedzieć prywatna (a więc w zakresie swojego majątku osobistego), raz jako przedsiębiorca. Wiąże to się z tym, że posiadająca status przedsiębiorcy osoba fizyczna dysponuje (znajduje się w posiadaniu) majątku, który z jednej strony wiąże się z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą

Skorzystanie z ulgi podatkowej przewidzianej w art. 4a u.p.o.s.d. stanowi prawo, a nie obowiązek podatnika, w związku z czym ma on prawo, a nie obowiązek złożenia zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych. W związku z tym do zgłoszenia nie może mieć zastosowania przepis art. 272 pkt 2 Ordynacji podatkowej.