Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Jednakże kosztem uzyskania przychodów są podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Bez przytoczenia w ramach podstaw kasacyjnych przepisów art. 134 § 1 lub art. 141 § 4 Ppsa. nie sposób ocenić co do meritum zarzutów strony nawiązujących do braku wypowiedzi wojewódzkiego sądu administracyjnego w danej kwestii relewantnej w sprawie.

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania

W przypadku występowania osób wspólnie zobowiązanych do zapłaty podatku, przesłanką umorzenia zaległości podatkowych w stosunku do każdej z nich, będzie ustalenie okoliczności faktycznych związanych z "ważnym interesem podatnika" odrębnie dla każdej z tych osób. W związku z tym, okoliczności faktycznych związanych z ustaleniem "ważnego interesu" poszczególnych podatników nie można uznać za stan faktyczny

1. Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest, nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania

Czynnikiem decydującym o zobowiązaniu Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa do udzielenia żądanej informacji na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej jest to, czy informacja taka jest informacją publiczną. W przypadku, w którym wnioskodawca żąda informacji związanych z działalnością organizacyjną tego podmiotu, czyli w zakresie w jakim wykonuje on zadania publiczne oraz korzysta z funduszy

Wobec ustalonych w sprawie faktów dotyczących braku możliwości świadczenia przez skarżącą usług cash-back słusznie przyjęły organy podatkowe, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegał cały osiągnięty obrót wynikający z zestawień transakcji z terminali POS, natomiast w deklaracji skarżąca nie wykazała prawidłowo obrotów z tytułu transakcji, za które płatność dokonywana była za pośrednictwem

Zasiłek celowy przyznawany na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej nie ma charakteru odszkodowania i nie musi pokrywać w całości szkody majątkowej spowodowanej klęską żywiołową.

Faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. Nie jest ona bowiem datą ujęcia kosztu, a jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu.

Organ egzekucyjny bada z urzędu, na podstawie art. 29 § 1 u.p.e.a., dopuszczalność egzekucji. Badanie dopuszczalności egzekucji administracyjnej obejmuje ustalenie, czy egzekucja oznaczonego obowiązku jest dopuszczalna, czy tytuł wykonawczy jest prawidłowo wystawiony i czy doręczone zostało upomnienie. Wprawdzie powołany przepis nie zezwala organowi egzekucyjnemu na badanie zasadności i wymagalności

1. Skoro u akcjonariusza spółki komandytowo - akcyjnej w trakcie roku podatkowego nie powstaje przychód należny, to tym samym niemożliwe jest zastosowanie art. 44 ust. 1 i 3 u.p.d.o.f. Przychód ten powstaje dopiero w momencie powstania roszczenia akcjonariusza o wypłatę dywidendy. W takiej sytuacji konieczne jest więc zastosowanie reguły ogólnej przewidzianej w art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f., przy czym biorąc