Przepis art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej jest w swojej treści jednoznaczny i zawiera nakaz zaliczenia z urzędu nadpłaty na poczet zaległości podatkowej, nie dając organowi podatkowemu żadnego wyboru i organ w przypadku zaistnienia nadpłaty, jeśli tyko podatnik ma zaległości podatkowe, musi ją zaliczyć na ich poczet.

Użyte w treści przepisu art. 174 pkt 2 P.p.s.a. pojęcie "mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy", należy wiązać tylko z hipotetycznymi następstwami uchybień przepisom postępowania, co oznacza, że skarżący powinien uzasadnić, że następstwa stwierdzonych uchybień były na tyle istotne, że kształtowały lub współkształtowały treść kwestionowanego orzeczenia.

Załączniki do decyzji o warunkach zabudowy są jej integralną częścią , a zatem muszą zawierać dokładne oznaczenie decyzji oraz zawierać właściwy podpis, gdyż załączników nie można traktować inaczej niż decyzji.

Podmiotowy charakter stwierdzenia niedopuszczalności odwołania mają przyczyny w postaci np. oczywistego braku po stronie określonego podmiotu legitymacji odwoławczej. O oczywistym braku legitymacji odwoławczej można mówić tylko wówczas, gdy ustalenie takie ma wymiar obiektywny i nie wiąże się z oceną interesu prawnego.

Wykładnia przepisu art. 108 ust. 1 ustawy o VAT prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w przypadku wystawienia tzw. pustej faktury, która nie dokumentuje żadnej sprzedaży powstaje obowiązek zapłaty podatku wykazanego w fakturze.

Skoro nie było podstaw do domagania się uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji, organ interpretacyjny nie naruszył ani art. 14b § 3, ani art. 14h w związku z art. 169 § 1 O.p. W konsekwencji nie było też podstaw do zastosowania - z tego tylko powodu - art. 146 § 1 P.p.s.a.

Za ugruntowany należy uznać pogląd o ograniczeniu instytucji prawnej zawieszenia postępowania tylko do przypadków, gdy uprzednie rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego wyklucza możliwość podjęcia rozstrzygnięcia w prowadzonej sprawie oraz o niestosowaniu instytucji zawieszenia postępowania w sytuacjach, gdy ustalenia faktyczne poczynione w jednym postępowaniu powinny być wprawdzie skorelowane z podstawą

Zakres rozstrzygnięcia organu podatkowego w sprawie o stwierdzenie nadpłaty, wynikający z treści wniosku oraz z treści skorygowanej deklaracji podatkowej, nie pokrywa się z zakresem rozstrzygnięcia w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, co wyklucza możliwość uznania tożsamości tych spraw. Przedmiotem oceny w postępowaniu podatkowym, określającym zobowiązanie podatkowe, muszą być wszystkie

Kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, o której zwrot wniósł podatnik w deklaracji VAT-7, niezwrócona w terminie 60 dni, z uwagi na jej zabezpieczenie nie stanowi nadpłaty, gdyż od chwili zabezpieczenia podlegała reżimowi przepisów postępowania zabezpieczającego.

Rolnik, który przekroczył limit przychodów zobowiązujący go do założenia ksiąg rachunkowych, automatycznie traci prawo do zwolnienia z VAT.

Przyjęcie w treści art. 239b § 2 O.p. pojęcia "uprawdopodobnienie" znajduje również przełożenie na zasady dowodzenia. W związku z przyjętym przez ustawodawcę sformułowaniem "uprawdopodobni" należało uznać, że ustawodawca nie wymaga od organu podatkowego wykazania okoliczności za pomocą przewidzianych przepisami procedury dowodów, a rygory uznania jego twierdzeń są złagodzone i odformalizowane.

Podatnik nie może pomniejszyć podatku polskiego według metody odliczenia proporcjonalnego, ponieważ renta socjalna jest w Australii i tak nieopodatkowana, więc w polskim PIT nie ma czego potrącać.

Organ podatkowy oceniając wiarygodność i moc dowodów nie jest ograniczony kryteriami formalnymi ustalającymi wartość poszczególnych dowodów, dokonuje jej na podstawie własnego przekonania, opartego na wszechstronnym rozważeniu całego zebranego materiału dowodowego. Wskazana zasada nie jest nieograniczona, gdyż istnieją granice swobodnej oceny dowodów, których organy podatkowe nie mogą przekroczyć.