Pojęcie wydania decyzji, określonej w art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej nie oznaczało jej doręczenia. Obowiązek wydania decyzji przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość należy rozumieć jako obowiązek wydania decyzji przez organ podatkowy pierwszej instancji.

Przepis art. 10 ea ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o Prokuraturze (Dz. U. z 2011 r., Nr 270, poz. 1599 ze zm.) przewidujący dodatkowy sposób upublicznienia niektórych informacji publicznych, nie wyłącza prawa do uzyskiwania tych informacji w tym, ani w szerszym zakresie przez inne podmioty na wniosek składany w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

oddala skargę kasacyjną.

Dokonując wykładni pojęcia "domownika" adresata pisma należy wskazać, że status taki mają zamieszkujący z nim w jednym mieszkaniu lub domu jego dorośli krewni i powinowaci, niezależnie od tego, czy równocześnie prowadzą z nim wspólne gospodarstwo domowe. Z przepisu art. 149 o.p. nie wynika bowiem konieczność prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego z osobą, która zobowiązała się przekazać pismo

W przypadku, gdy dłużnik znajduje się w upadłości likwidacyjnej dla wywołania skutków prawnych przewidzianych zarówno w art. 89a ust.1 i art. 89b ust.1 ustawy o VAT zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT powinno zostać doręczone syndykowi. Nie można jednak pozbawiać wierzyciela uprawnienia do skorzystania z możliwości skorygowania podatku należnego zgodnie z art. 89b ust.1

Użyte w treści przepisu art. 174 pkt 2 P.p.s.a. pojęcie "mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy", należy wiązać tylko z hipotetycznymi następstwami uchybień przepisom postępowania, co oznacza, że skarżący powinien uzasadnić, że następstwa stwierdzonych uchybień były na tyle istotne, że kształtowały lub współkształtowały treść kwestionowanego orzeczenia.

Cofnięcie skargi w niniejszej sprawie nie zmierza do obejścia prawa, ani nie spowoduje utrzymania w mocy aktu dotkniętego wadą nieważności.

Zakwestionowane w stosunku do skarżącej transakcje nie miały charakteru wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT), skoro towary stanowiące ich przedmiot nie zostały wywiezione poza terytorium kraju. Tym samym nie spełniły one warunku koniecznego do tego, by transakcje te uznać za WDT, zgodnie z art. 13 ust. 1 u.p.t.u. i opodatkować je stawką 0%. W konsekwencji za chybiony należy uznać zarzut niewłaściwego

Wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zmniejszający podstawę opodatkowania.