Decyzja o odmowie zastosowania ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych jest decyzją w przedmiocie jej zastosowania, a więc mieści się w granicach uprawnienia udzielonego organom podatkowym w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej.

Firma, która płaci karę umowną, żeby uniknąć wyższego odszkodowania i uchronić swoje źródła przychodów, może ją zaliczyć do kosztów.

Uiszczenie opłaty legalizacyjnej jest obligatoryjnym elementem procesu legalizacji samowolnie wybudowanego obiektu. Bez uiszczenia przez inwestora opłaty legalizacyjnej organ nie może bowiem wydać decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i decyzji i pozwoleniu na wznowienie robót bądź decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, jeżeli budowa została zakończona.

Przepis art. 190 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, ze zm.) nie może stanowić podstawy żądania przyznania świadczeniobiorcy przez organ NFZ uprawnienia do uzyskania rzeczowego świadczenia zdrowotnego (leku), który świadczeniobiorca uznaje za niezbędny w przypadku jego hospitalizacji.

Koszty uzyskania przychodów, pomniejszając przychód podatkowy, wpływają w ten sposób na wielkość dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na swoje źródło, kwoty wypłacane pracownikom z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie mają związku z przychodami. Nie służą ani ich osiągnięciu, ani też zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W

Decyzja o odmowie zastosowania ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych jest decyzją w przedmiocie jej zastosowania, a więc mieści się w granicach uprawnienia udzielonego organom podatkowym w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej.

Nawet w przypadku ustalenia przesłanek "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego" organ nie ma obowiązku prawnego umorzenia opłaty legalizacyjnej.

Przyznanie ulgi w spłacie zaległego podatku zależy nie tylko od ważnego interesu podatnika, ale i od tego, czy odpowiada to interesowi publicznemu. Jeśli podatnik wnioskuje o rozłożenie zaległości podatkowej na raty, które miałyby być spłacane przez kilkadziesiąt lat, to urząd skarbowy ulgi nie przyzna.