Niedopuszczalna byłaby sytuacja, gdyby wskutek innego wyroku te same okoliczności faktyczne organy zobowiązane były oceniać odmiennie dla potrzeb podatku od towarów i usług. Tego rodzaju odmienność byłaby nie do pogodzenia z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, przewidzianą w art. 121 § 1 O.p., przywołanego pośród podstaw kasacyjnych.

Dla ustalenia znaczenia zwrotu "wniesienie zażalenie" konieczne jest uwzględnienie, w związku z art. 84c ust. 16 u.s.dz.g., przepisu art. 128 § 1 k.p.a.

Odszkodowanie dla pracownika za wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy wypłacone na podstawie umowy jest kosztem uzyskania przychodów pracodawcy.

Moc wiążąca orzeczenia w odniesieniu do sądów sprawia, że muszą one przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu . Inaczej zagrożone byłoby ratio legis art. 170 P.p.s.a. polegające na zagwarantowaniu spójności i logiki działania organów państwa oraz na zapobieżeniu współistnieniu w obrocie prawnym orzeczeń "nie do pogodzenia w całym systemie sprawowania

Gdyby faktycznie sam fakt uprzedniej karalności wykluczał w każdym przypadku pozytywną prognozę kryminologiczną, a tym samym stosowanie środków probacyjnych, czy kar wolnościowych, to niezrozumiała byłaby regulacja zawarta w art. 69 § 3 k.k., która wyjątkowo dopuszcza stosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności nawet wobec sprawcy skazanego w warunkach recydywy specjalnej

Obowiązek wydania korzyści (art. 405 k.c.), gdy jej przedmiotem jest od samego początku suma pieniężna, powstaje z chwilą jej uzyskania przez wzbogaconego. Suma ta powinna być zwrócona w zasadzie według wartości nominalnej, jednak w warunkach określonych w art. 3581 § 3 k.c. sąd może zmienić wysokość świadczenia.

Możliwe jest ustalenie podstawy opodatkowania na podstawie danych uzyskanych częściowo z niezakwestionowanych przez organ ksiąg podatkowych uzupełnionych innymi dowodami uzyskanymi przez organ w trakcie postępowania.

Przyjęcie poglądu, że Skarb Państwa nie ponosi żadnych konsekwencji za niedokonanie zwrotu w określonym prawem terminie, prowadziłoby do sytuacji, w której funkcja ochronna tego terminu byłaby fikcją. Nie do zaaprobowania jest więc wynikający ze stanowiska organu pogląd, że termin zwrotu podatku podmiotowi zagranicznemu został ustanowiony jako lex imperfecta. Stanowiska takiego nie dałoby się pogodzić