Poprzez wykorzystanie zarzutów naruszenia prawa materialnego nie można kwestionować ustaleń i ocen stanu faktycznego, dokonywanych przez organy podatkowe i kontrolowanych przez sąd administracyjny I instancji - na podstawie właściwych przepisów (odpowiednio) postępowania administracyjnego (Ordynacja podatkowa) i postępowania sądowego (ustawa-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Naczelnik urzędu skarbowego nie ma obowiązku umarzać podatnikowi zaległości, nawet po zbadaniu sytuacji ekonomicznej i zdrowotnej.

Dla określenia w aspekcie podatkowym momentu poniesienia kosztów bezpośrednich z tytułu należnych pośrednikom prowizji akwizycyjnych, istotne jest ich powiązanie z konkretnym przychodem (art.15 ust.4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), także w sytuacji gdy powinny być ujęte w sprawozdaniu finansowym jako zobowiązania zgodnie z przyjętym Krajowym Standardem Rachunkowości nr 6.

Jeżeli podatnik zamierzał zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów także kwoty objęte zakwestionowanymi przez organy podatkowe (fikcyjnymi) fakturami, to ciężar dowodu poniesienia faktycznego wydatkowania przezeń tych kwot, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w danym roku podatkowym, spoczywa na podatniku.

Na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące pozarolnicza działalność gospodarczą, równolegle wykonywały określone czynności na przykład na zlecenie sądu oraz osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w przepisie art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f. Oznacza to, że unormowania art. 8 u.p.d.o.f. będą miały zastosowanie, ale wyłącznie do przychodów osiąganych z działalności gospodarczej

Certyfikat inwestycyjny stanowi papier wartościowy emitowany przez zamknięty fundusz inwestycyjny, którego wartość stanowi cena emisyjna tj. cena, która pojawia się w przypadku sprzedaży (subskrypcji) akcji na rynku pierwotnym. Oznacza to, że w momencie przeniesienia praw z akcji czy z udziałów nabywca certyfikatów inwestycyjnych otrzymuje przychód o określonej wartości ze zbycia tych akcji (udziałów

Podział gruntu na działki przed sprzedażą nie ma decydującego znaczenia przy kwalifikacji prawnej działania zbywcy, podobnie jak wielkość sprzedaży. Całość tych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Ustawodawca nie może wprowadzać rozwiązań prawnych ustanawiających obowiązki niemożliwe do wykonania, skutkujące nadto negatywnymi dla danego podmiotu konsekwencjami prawnymi. Godziłoby to w zasadę praworządności.

Faktura, która nie dokumentuje rzeczywistej transakcji pomiędzy wskazanymi w niej podmiotami nie może wywołać żadnych skutków podatkowych zarówno u wystawcy, jak i odbiorcy.

Nie ma jakichkolwiek podstaw, aby z treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wywodzić, że norma ta obejmuje także transakcje okazjonalne, o których stanowi art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, opodatkowane niezależnie od ustalenia takiej okoliczności jak zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.