Udział Skarżącego w rozgrywkach pucharowych, mimo regulaminowego obowiązku uczestniczenia w nich z tytułu stowarzyszenia w PZPN, miał charakter świadczenia odpłatnego klubu sportowego na rzecz PZPN. Świadczeniem tym było rozgrywanie meczów piłki nożnej w oparciu o ustalone zasady organizacyjne przy jednoczesnym otrzymaniu wynagrodzenia za udział w rozgrywkach grupowych.

Postępowanie wznowieniowe jest postępowaniem nadzwyczajnym, o szczególnym charakterze. Rządzi się ono odmiennymi regułami niż postępowania instancyjne, zażaleniowe. W jego toku badane jest jedynie istnienie w sprawie przesłanek enumeratywnie wymienionych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Tylko wystąpienie co najmniej jednej z przesłanek w przepisie tym określonych pozwala wzruszyć decyzję ostateczną

Udział Skarżącego w rozgrywkach pucharowych, mimo regulaminowego obowiązku uczestniczenia w nich z tytułu stowarzyszenia w P., miał charakter świadczenia odpłatnego klubu sportowego na rzecz P. Świadczeniem tym było rozgrywanie meczów piłki nożnej w oparciu o ustalone zasady organizacyjne przy jednoczesnym otrzymaniu wynagrodzenia za udział w rozgrywkach grupowych. Czynności te wykonywane były przez

Nie można podzielić poglądu, że z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "pośrednio" wynika, iż także składki ubezpieczenia opłacane na rzecz osób wchodzących w skład władz spółki, a niebędących pracownikami, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Racjonalizacja zatrudnienia w państwowych jednostkach budżetowych i niektórych innych jednostkach sektora finansów publicznych w latach 2011-2013

Gdyby ustawodawca zamierzał umożliwiać odliczanie od dochodu wszelkich wydatków ponoszonych przez osoby niepełnosprawne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 26 ust. 7d) na zabiegi rehabilitacyjne (jako zabiegi o charakterze leczniczym) oraz związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, to wymieniłby tego rodzaju wydatki odrębnie w oddzielnym punkcie ust. 7a jako

Skład orzekający w niniejszej sprawie nie podziela stanowiska zajętego przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 33/10, w którym to wyroku Sąd odstąpił od literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. i stwierdził, że pojęcia "likwidacja środka trwałego" nie można interpretować zawężająco wyłącznie do jego fizycznego unicestwienia. Ratio legis interpretowanego