Orzeczenia
Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 O.p. i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 O.p. różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 O.p., który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty, a w drugim - 30 dni od dnia złożenia wniosku
Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 O.p. i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 O.p. różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 O.p., który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty, a w drugim - 30 dni od dnia złożenia wniosku
Sąd administracyjny ma bowiem obowiązek dokonania oceny legalności decyzji jako całości i aczkolwiek niesporność okoliczności faktycznych jest uwzględniana w procesie tej oceny, to nie można uznać, że w tym zakresie ustalenia pozostają poza kontrolą sądową.
W przypadku określonym w art. 77 § 1 pkt 2 O.p. oprocentowanie nadpłaty przysługuje od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowaną deklaracją, pod warunkami określonymi pod lit. a-c tego przepisu. Natomiast w przypadku określonym w art. 77 § 1 pkt 4 O.p. oprocentowanie przysługuje według zasad określonych w art. 78 § 5 O.p.
W przypadku określonym w art. 77 § 1 pkt 2 O.p. oprocentowanie nadpłaty przysługuje od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowaną deklaracją, pod warunkami określonymi pod lit. a-c tego przepisu. Natomiast w przypadku określonym w art. 77 § 1 pkt 4 O.p. oprocentowanie przysługuje według zasad określonych w art. 78 § 5 O.p.
Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 Ordynacji podatkowej różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 Ordynacji podatkowej, który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty
Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 Ordynacji podatkowej różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 Ordynacji podatkowej, który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty
Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 O.p. i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 O.p. różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 O.p., który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty, a w drugim - 30 dni od dnia złożenia wniosku
Organ podatkowy, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia. W przypadku sporu pomiędzy organem a podatnikiem o wysokość oprocentowania nadpłaty, istotnym będzie odniesienie się do podstawy prawnej orzeczenia o jej wysokości. Chybione jest więc stanowisko, że kwestię tę należy pozostawić do rozstrzygnięcia w ewentualnym sporze o wysokość oprocentowania. Akceptacja takiego poglądu
W art. 240 § 1 pkt.5 O.p. chodzi o dowody istniejące w dniu wydania decyzji ale nieznane organowi, który wydał decyzję, a nie o dowody nieznane stronie, bądź nieposiadane przez stronę. Pod pojęciem nowych dowodów rozumieć należy zarówno dowody nowo odkryte jak też dowody po raz pierwszy zgłoszone przez stronę. Bez znaczenia jest tutaj przyczyna, z powodu której organ nie dysponował dowodami.
Sąd administracyjny ma obowiązek dokonania oceny legalności decyzji jako całości i aczkolwiek niesporność okoliczności faktycznych jest uwzględniana w procesie tej oceny, to nie można uznać, że w tym zakresie ustalenia pozostają poza kontrolą sądową.
Zarówno pod rządami ustawy o VAT z 1993 r., jak i obecnie obowiązującej ustawy o VAT z 2004 r., nie było możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa do samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności opodatkowanej.
Zarówno pod rządami ustawy o VAT z 1993 r., jak i obecnie obowiązującej ustawy o VAT z 2004 r., nie było możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa do samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności opodatkowanej.
Przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.