Skoro organy podatkowe nie mogą zastosować ulg bez zgody organu samorządu terytorialnego, to na tych ostatnich spoczywa obowiązek ustosunkowania się do przesłanek wynikających z powyższego przepisu. Zgoda organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego na umorzenie zaległości podatkowej, musi być zatem wynikiem stwierdzenia ważnego interesu podatnika, bądź też interesu publicznego. Ustalenia

Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 Ordynacji podatkowej różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 Ordynacji podatkowej, który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty

Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 Ordynacji podatkowej różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 Ordynacji podatkowej, który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty

Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 Ordynacji podatkowej różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 Ordynacji podatkowej, który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty

Przedłożenie przez podmiot ubiegający się o zwrot podatku od towarów i usług zaświadczenia wystawionego na grupę podatkową - o której mowa w art. 4 ust. 4 akapicie drugim Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388

Zarówno pod rządami ustawy o VAT z 1993 r., jak i obecnie obowiązującej ustawy o VAT z 2004 r., nie było możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa do samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności opodatkowanej.

Oznacza to, że w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT ustawodawca wprowadził zasadę, w myśl której przy spełnieniu warunku możliwości odliczenia podatku naliczonego nieodpłatne przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem każdego towaru należącego do tego przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od tej zasady przewidziano wyjątek, który wprowadza

Rozegranie meczu piłkarskiego mieści się w pojęciu usług związanych z rekreacją i sportem i nie jest objęte wyłączeniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 w zw. z poz. 11 pkt 4 zał. nr 4 ustawy VAT. Wyłączenie obejmowało działalność prowadzoną na stadionie o charakterze komercyjnym (np. płatny parking, bufet, sprzedaż pamiątek itp.), a nie w sensie sportowym tj. rozegrania meczu. Zdaniem Sądu kasacyjnego

Świadome tolerowanie działania innej osoby jako pełnomocnika (wiedza o takim działaniu i zaniechanie sprzeciwu wobec takiego działania) powinno być rozumiane jako konkludentne udzielenie pełnomocnictwa. Kto bowiem świadomie znosi działanie innej osoby jako pełnomocnika, ujawnia wolę jej umocowania i to zarówno wobec niej, jak i wobec osoby, z którą uprzednio dokonała ona czynności w cudzym imieniu.

Sprzedaż biletów stanowi odrębną od rozegrania meczu usługę (mieszczącą się w pojęciu usług wstępu na imprezy sportowe). Nie można uznać, aby w sensie podatkowym, kibice kupując bilet uiszczali "wynagrodzenie" za rozegranie meczu.

Skoro uczestnik rozgrywek pucharowych otrzymuje wynagrodzenie za udział w nich, to nie można uznać, że czyni to nieodpłatnie. Przystąpienie do rozgrywek i udział w nich wiąże się z możliwością otrzymania wynagrodzenia, którego wysokość determinuje wynik gry. Nie można zatem twierdzić, że udział w rozgrywkach jest nieodpłatny, nawet jeżeli nie wszystkie mecze czy zajęte miejsca przekładają się na nagrody

Opodatkowanie transakcji wymiany udziałów w spółkach unijnych do końca 2010 roku było niezgodne z przepisami wspólnotowymi.

Dla prawidłowego skazania w trybie art. 387 k.p.k. w zakresie kary grzywny istotne jest nie to, że orzeczona kara globalnie odpowiada kwocie, jaką sugeruje oskarżony lecz, także - z uwagi na fakt, że ma ona być orzeczona w stawkach dziennych z określoną wysokością tej stawki - aby orzeczenie tej kary uwzględniało wniosek poddającego się jej, odnośnie zarówno ilości stawek, jak i wysokości stawki dziennej