Mimo zmiany stanu prawnego na poziomie ustawowym, rozporządzenie Wojewody Małopolskiego z 24 lutego 2004 r. dotyczące miejscowości, w których pobiera się opłatę miejscową, może obowiązywać ad infinitum, byle tylko rada gminy nie skorzystała ze swoich kompetencji wynikających z art. 17 ust. 5 u.p.o.l.

To podatnik jest zobowiązany posiadać, względnie wskazać przekonywujące dowody pozwalające na ustalenia świadczące o poniesieniu kosztów w celu uzyskania przychodów, a więc również wskazania, na rzecz jakich podmiotów i w jakiej wysokości określone wydatki ponosił.

Dla zastosowania normy określonej w art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. nie jest konieczne, nawet możliwe ustalenie, że w okresie, w którym skarżący przebywał na terytorium RP istniały źródła przychodów położone na terytorium RP, z których skarżący nie ujawnił dochodów, ewentualnie ujawnił je w niepełnej wysokości. Istotą bowiem regulacji zawartej w art. 20 ust.3 u.p.d.o.f. jest jej zastosowanie do dochodów

Przenośne kontenerowe pawilony handlowe nie są urządzeniami budowlanymi w rozumieniu ustawy prawo budowlane i nie można ich przyporządkować do żadnej z kategorii określanych jako budowla, to nie mogą być one przedmiotem nałożenia podatku od nieruchomości.

Przenośny pawilon handlowy, którego opodatkowania podatkiem od nieruchomości domaga się skarżący, nie stanowi budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, nie jest także budowlą w rozumieniu art. 1a pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., mieszcząc się jedynie w definicji tymczasowego obiektu budowlanego. Tym samym nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Przenośny pawilon handlowy, którego opodatkowania podatkiem od nieruchomości domaga się skarżąca, nie stanowi zatem budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, nie jest także budowlą w rozumieniu art. 1a pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., mieszcząc się jedynie w definicji tymczasowego obiektu budowlanego. Tym samym nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Szpital uzdrowiskowy nie ma obowiązku poboru opłaty uzdrowiskowej od pacjentów.

Określenie "dana sprawa" w rozumieniu art. 134 p.p.s.a. oznacza sprawę w ujęciu materialnym. Sąd nie może więc uczynić przedmiotem rozpoznania innej sprawy administracyjnej, niż ta, w której wniesiono skargę. Z tożsamością sprawy mamy do czynienia, gdy zarówno elementy podmiotowe, jak i przedmiotowe są tożsame.

Przenośny pawilon handlowy, którego opodatkowania podatkiem od nieruchomości domaga się skarżąca, nie stanowi zatem budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, nie jest także budowlą w rozumieniu art. 1a pkt 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., mieszcząc się jedynie w definicji tymczasowego obiektu budowlanego. Tym samym nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości.