Mimo, że z treści art. 106 § 5 P.p.s.a. wynika, iż do postępowania dowodowego przed sądem administracyjnym stosuje się odpowiednio przepisy K.p.c., to jednak należy pamiętać, że w powołanym przepisie jest wyraźne zastrzeżenie, iż dotyczy to jedynie postępowania dowodowego, o którym mowa w § 3 tego artykułu.

Wszystkie wyliczone w art. 247 § 1 o.p. wady decyzji przesądzające o jej nieważności mają charakter materialnoprawny, tj. tkwią w samej decyzji, jako akcie stanowiącym podstawę stosunku prawnego. Nie są to wady proceduralne, te mogą być bowiem usunięte na podstawie przepisów o wznowieniu postępowania.

Ubogi emeryt nie może otrzymac ulgi w postaci umorzenia zaległych podatków. To mogłoby mieć negatywne konsekwencje dla reszty społeczeństwa.

W przypadku gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy, faktura taka, w świetle normy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku. Kwestia dobrej czy też złej wiary, jak wykazano wcześniej, nie ma w odniesieniu do "pustej" faktury większego znaczenia i pozostaje bez wpływu

Przyznanie członkom zarządu spółki przez radę nadzorczą dodatku za używanie samochodu służbowego narusza art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.), co powoduje skutek, o którym mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy.

Weryfikacja istnienia przesłanek udzielenia ulgi, o jakiej mowa w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, poddana jest bowiem rygorom postępowania podatkowego. Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciami niedookreślonymi wymaga mianowicie od organu wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych po to, aby na tej podstawie stwierdzić, czy dana sytuacja faktyczna mieści się w zakresie przesłanki

Z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, a nie o kwotę wykazaną jedynie jako ten podatek, nie będąc nim faktycznie, a więc nie będąc świadczeniem należnym Skarbowi Państwa z tytułu transakcji wykazanej w tej fakturze.

Nie jest obowiązkiem ani organów podatkowych, ani tym bardziej sądu administracyjnego wyjaśnianie i rozliczanie w księgach rachunkowych różnic między stanem rzeczywistym a stanem ujawnionym w księgach rachunkowych. Istniejące różnice pozwalają natomiast organowi podatkowemu odmówić przyjęcia ksiąg rachunkowych za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów (art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej).

Ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych, w tym i w postępowaniu podatkowym. Od tej reguły nie zostały przewidziane żadne wyjątki, a zatem organy ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy jego wymiaru niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

W ramach postępowania przed sądem administracyjnym przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego jest niedopuszczalne.

Przez las należy rozumieć grunt tak oznaczony w ewidencji. Przepis art. 1a ust. 3 u.p.o.l. wyraźnie bowiem odrywa kwestię oceny charakteru wymienionych w nim gruntów od rzeczywistego sposobu ich wykorzystania.

Art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a. powinien być interpretowany w taki sposób, aby zapewniał realizację zasad wynikających z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, pojmowanych m.in. jako konieczność zapewnienia bezstronności sędziowskiej. Wyłączenie, o którym mowa w art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a. dotyczyć winno w związku z tym również tych sytuacji, gdy w tej samej sprawie dwukrotnie orzekał ten sam sędzia - raz wydając