W postępowaniu podatkowym prowadzonym na podstawie przepisu art.20 ust.3 u.p.d.o.f. organ podatkowy ustala wysokość wydatków poczynionych przez podatnika w danym roku podatkowym i zestawia tę kwotę z wysokością uzyskanych w danym roku przychodów oraz mieniem zgromadzonym w latach ubiegłych (pochodzącym ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od podatku). Jeśli kwota wydatków jest wyższa organ zobligowany

Skutki zasady standstill wynikającej z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy (art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że obowiązujące od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. normy art. 88 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 86 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - w przypadku zakazu odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw wykorzystywanych do napędu samochodów

Art. 86 ust. 3 ustawy o VAT z 2004 r., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. oraz w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., znajdował do dnia 31 grudnia 2010 r. (uchylenie tego przepisu) pełne zastosowanie do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego.

W postępowaniu podatkowym prowadzonym na podstawie przepisu art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. organ podatkowy ustala wysokość wydatków poczynionych przez podatnika w danym roku podatkowym i zestawia tę kwotę z wysokością uzyskanych w danym roku przychodów oraz mieniem zgromadzonym w latach ubiegłych (pochodzącym ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od podatku). Jeśli kwota wydatków jest wyższa organ zobligowany

Opłaty notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych należą do tej grupy wydatków, bez których nie było możliwe podwyższenie kapitału zakładowego spółki, są więc związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału, tj. przychodem wskazanym w art. 12 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p., a zatem nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Przepis art. 11 A VI Dyrektywy dopuszcza stosowanie szacowania dla ustalenia podstawy opodatkowania i dotyczy sytuacji, w której rzeczywista wartość transakcji zawartej przez podmioty powiązane odbiega od wartości rynkowej, jednakże brak jest podstaw do twierdzenia, że wartość ta nie została w rzeczywistości ustalona przez strony transakcji.

Przepis art. 11 A VI Dyrektywy dopuszcza stosowanie szacowania dla ustalenia podstawy opodatkowania i dotyczy sytuacji, w której rzeczywista wartość transakcji zawartej przez podmioty powiązane odbiega od wartości rynkowej, jednakże brak jest podstaw do twierdzenia, że wartość ta nie została w rzeczywistości ustalona przez strony transakcji.