Odpowiedzialność członka zarządu jako osoby trzeciej nie może dotyczyć sytuacji, gdy tylko biernie piastuje on tę funkcję, ale nie ma żadnego wpływu na bieg spraw spółki w czasie powstawania zaległości podatkowych. Z poglądów tych nie można wyprowadzić a contrario wniosku, że dopuszczalne jest obciążenie odpowiedzialnością za zaległości spółki osobę, która nie była członkiem zarządu w okresie powstawania

Brak "ważnego interesu", o którym była mowa w art. 67 Ordynacji podatkowej powoduje, że przepis ten nie może stanowić podstawy do udzielenia ulgi. Dopiero stwierdzenie, że interes taki występuje, otwiera organowi podatkowemu możliwość wyboru sposobu rozstrzygnięcia (zastosowania ulgi w całości lub w części, odmowa jej przyznania) w granicach uznania administracyjnego. Sam wybór sposobu rozstrzygnięcia

Przepis § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a) rozporządzenia wykonawczego w stanie prawnym przed 1 czerwca 2005 r., a obecnie art. 88 ust. 3a) pkt 4 lit.a) ustawy o VAT pozbawia prawa do odliczenia podatku wykazanego w fakturach dokumentujących czynności, które nie zostały dokonane.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o VAT w związku z § 50 ust. 4 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.) podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, gdy wynika

Podstawą odliczenia VAT nie jest posiadanie faktury lub zapłata należności na konto, ale faktyczne wykonanie czynności.

Naczelny Sąd Administracyjny przychylił się do poglądu Sądu pierwszej instancji o możliwości stwierdzenia nieważności decyzji w części w sytuacji, gdy jedną decyzją organ rozstrzyga kilka oddzielnych kwestii, co ma miejsce w sytuacji wydawania przez organy decyzji obejmującej rozliczenie podatku od towarów i usług za kilka miesięcy danego roku, czyli za poszczególne okresy rozliczeniowe obowiązujące

Charakter przepisu art. 25 ust. 1 pkt 3 odsyłającego wprost do przepisów o podatku dochodowym, powoduje, że ustalenia dokonane w postępowaniu dotyczącym zobowiązania w podatku od towarów i usług w kwestii zakwalifikowania wydatku do kosztów uzyskania przychodów mają charakter wtórny i powinny bazować na wynikach postępowania dotyczącego zobowiązania w podatku dochodowym, jeśli takie postępowanie wobec

Podstawą prawną wydania decyzji konstytutywnej ustalającej to dodatkowe zobowiązanie był przepis art. 109 ust. 4 i 6 ustawy o VAT. Stanowi on, że w razie stwierdzenia, iż podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zobowiązania niższą od należnej, jak też wyższą niż należało kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc, właściwy organ określa kwotę

O braku możliwości określenia podstawy opodatkowania w oparciu o dane wynikające z ksiąg podatkowych można mówić wówczas, gdy nie można kierując się treścią tychże ksiąg podjąć ustaleń, co do wartości niezbędnych do określenia podstawy opodatkowania.

Art. 88 ust. 3a) pkt 4 lit.a) ustawy o VAT pozbawia prawa do odliczenia podatku wykazanego w fakturach dokumentujących czynności, które nie zostały dokonane.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o VAT w związku z § 50 ust. 4 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.) podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, gdy wynika

Teza informacyjna: W art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), gdy mowa jest o "pochodzeniu środków bezzwrotnej pomocy", chodzi o pierwotne źródło, z którego pochodzi dochód. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy środki wypłacane są bezpośrednio przez instytucje międzynarodowe, czy też następuje to za pośrednictwem