Podstawą wymiaru zasiłku chorobowego jest wynagrodzenie faktycznie wypłacone przez pracodawcę, a w przypadku, gdy pracodawca nie wypłaca pracownikowi wynagrodzenia, podstawą jest minimalne wynagrodzenie za pracę. Należy tu przepisy ubezpieczeniowe wykładać ściśle, a stanowią one wyraźnie o wynagrodzeniu wypłaconym.

Sąd (…) w istocie uzależnił (…) możliwość zastosowania art. 60 § 4 k.k. od spełnienia dodatkowego, niezawartego w tym przepisie warunku - wykazania przez prokuratora przesłanek wymienionych w tym przepisie przed wydaniem wyroku przez Sąd I instancji. Sąd, w tym odwoławczy, nie jest uprawniony do poszerzenia katalogu przesłanek ustawowych zastosowania jakiejkolwiek instytucji prawa karnego, w szczególności

Na aprobatę zasługuje stanowisko Sądu I instancji w kwestii odmowy zastosowania art. 4a ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepis ten stanowi wyjątek od określonej w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zasady liczenia terminu do złożenia zawiadomienia organu, nie może być zatem interpretowany rozszerzająco.

Skoro rolą sądu administracyjnego jest kontrola legalności decyzji administracyjnej (art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a.), to sąd nie może brać pod uwagę zdarzeń, które nastąpiły po jej wydaniu.

Uchwała zarządu spółdzielni mieszkaniowej niezaliczająca do nieruchomości wspólnej tzw. pomieszczeń technicznych niezbędnych do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku jest sprzeczna z prawem.

Odszkodowanie ryczałtowe należne za naruszenie gwarancji zatrudnienia ustalone w umowie społecznej może być miarkowane z powołaniem się na art. 8 k.p., a także art. 484 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy odprawa przysługuje jeżeli przyczyny niedotyczące pracownika stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron. Jednak w przypadku zwolnień indywidualnych konieczne jest również ustalenie, czy pracownik nie współprzyczynił się do rozwiązania stosunku pracy. Problem ewentualnego współprzyczynienia się do

Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności w sprawie ustalenia stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego.

W sytuacji, gdy (między innymi z uwagi na brak komunikacji publicznej) pracodawca organizuje dowóz swoich pracowników do zakładu pracy, ponosząc z tego tytułu koszty, korzystający z tych usług pracownicy, uzyskują nieodpłatne świadczenie, stanowiące podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. a jego wartość ustalana jest stosownie do art. 12 ust. 3

Naruszenie prawa procesowego może mieć taką samą postać jak naruszenie prawa materialnego.

Zgodnie z art. 153 P.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia. Ocena ta odnosić się może zarówno do stanu faktycznego i naruszeń przepisów postępowania, jak i do naruszeń prawa materialnego. Konkluzją (oceną co do zgodności z prawem) określonych spornych kwestii

Szacowanie podstawy opodatkowania winno być oparte na realnych założeniach i dokonane przy uwzględnieniu logicznych metod rozumowania i zasad doświadczenia życiowego.

Brak ksiąg podatkowych lub innych dokumentów mogących wskazać na określone fakty gospodarcze w świetle postanowień art. 23 § 1 i 3 O.p. stanowi przesłankę określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Nie ma przy tym znaczenia jaka jest przyczyna braku ksiąg podatkowych. Sam fakt prowadzenia niezarejestrowanej działalności gospodarczej i braku stosownych dokumentów związanych z określeniem

Wygaśniecie statusu zakładu pracy chronionej w związku z upływem terminu na jaki został przyznany należy rozumieć jako utratę statusu. Nie można bowiem ograniczać pojęcia "utrata statusu" tylko i wyłącznie do sytuacji, o której mowa w art. 30 ust. 3 ustawy tj. utraty statusu w drodze decyzji wojewody.