Prawidłowa wykładnia § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, iż powołane

Brak jest podstaw do przyjęcia, iż przyznane pracownikowi umownie dodatkowe świadczenie pieniężne nazwane dietą jest ryczałtem za pracę w godzinach nadliczbowych wówczas, gdy pracodawca nie przewiduje, że zakres zadań pracownika poza zakładem pracy będzie wymagał pracy ponadnormatywnej. Dla określenia, czy dane świadczenie jest ryczałtem, o którym mowa w art. 1511 § 4 k.p., nie jest więc jest istotne

Sąd może miarkować zbyt wygórowane odszkodowania, nawet jeśli były one zagwarantowane w pakiecie socjalnym, jeśli są one sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Nie można liczyć terminu do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty od zdarzenia, które tej nadpłaty ostatecznie nie ukształtowało.

Organ prawidłowo przyjął, iż umowa pomiędzy Skarżącą a podmiotem obecnie realizującym budowę lokalu mieszkalnego jest umową nową, która na gruncie przepisów ustawy o VAT z 2004 r. winna być traktowana jako dostawa, której przedmiotem jest lokal i w przypadku której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, przy czym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi

Przepis art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z 1993 r. należy interpretować w taki sposób, że faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej czynności, która rodziłaby u wystawcy obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia wykazanego w niej podatku, nawet gdy pozostaje on w dobrej wierze, że wszedł w posiadanie towaru wykazanego na fakturze na podstawie

Przepis art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) nie stanowi podstawy do nałożenia na inwestora obowiązku uzyskania decyzji o warunkach zabudowy

Użyte w art. 4011 k.p.c. sformułowanie „aktu normatywnego na podstawie którego zostało wydane orzeczenie” oznacza, że zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny przepis prawa stanowił podstawę prawną rozstrzygnięcia. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia to, że Sąd Okręgowy powołał także uregulowanie art. 227 ustawy Prawo spółdzielcze, bo nie można uznać, że stanowiło ono podstawę rozstrzygnięcia

Brak ciągłości zapewnienia środków finansowych, co rodziło niepewność w kwestii możliwości corocznego powtarzania zajęć logopedycznych, stanowił o szczególnych potrzebach wynikających z organizacji nauczania w rozumieniu art. 10 ust. 7 Karty Nauczyciela. Fakt, że w dwóch kolejnych latach środki na takie zajęcia dodatkowe zapewniono nie oznacza, że musiały one być zapewniane permanentnie, co rodziłoby

Wybór metody oszacowania należy do organów podatkowych i sąd nie jest uprawniony do jej kwestionowania, o ile nie był to wybór dowolny, sprzeczny z zasadami logiki, doświadczenia życiowego.

Zasady ustalania podstaw opodatkowania przychodów ze źródła w postaci przychodów z działalności gospodarczej oraz przychodów ze źródeł nie ujawnionych lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach są zasadniczo odmienne i nie pozostają ze sobą w bezpośrednim związku. Tę odmienność oraz odrębność opodatkowania przychodów określonych w art. 20 ust. 3 ustawy podatkowej podkreśla i ta okoliczność

Obrót towarem bądź wykonanie usługi udokumentowane fakturą jest zdarzeniem gospodarczym o skutkach podatkowych. Natomiast nie jest nim dostarczanie, czy wymiana samych dokumentów.

Organ restrukturyzacyjny, uzyskując informacje o zatajeniu przez przedsiębiorcę jego fatalnej aktualnej sytuacji finansowo-ekonomicznej zobowiązany był umorzyć postępowanie restrukturyzacyjne.

Prawo podatnika do zaliczenia danego wydatku jako kosztu, nie wynika z samego faktu posiadania faktury, w szczególności fikcyjnej czy podrobionej, lecz z faktu nabycia towaru bądź usługi, czyli bezspornego poniesienia wydatku.

Zdarzeniem, z którym jest związana utrata ulgi, stosownie do unormowania przepisu art. 7 ust. 14 pkt 1 ustawy zmieniającej z 9 listopada 2000 r., w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą z 12 listopada 2003 r., jest zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności.

Sporny wymiar podatku od nieruchomości dotyczył roku podatkowego 2001 r., a zatem przedmiotem rozważań w sprawie może być tylko stan prawny obowiązujący w tym okresie. We wskazanym roku ustawa o podatkach i opłatach lokalnych zawierała w art. 3 ust. 4 definicję budynku. Była to więc definicja sformułowana dla celów podatkowych. Organy podatkowe obowiązane były właśnie takie określenie budynku stosować