Zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego sprowadza się zatem do nieprawidłowego przyporządkowania określonej normy prawnej do konkretnego, prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sprawy, natomiast zarzut błędnej wykładni prawa materialnego oznacza, iż określony stan faktyczny przyporządkowano do właściwej normy prawnej, której treść została jednak błędnie zrozumiana przez organ

Status podatnika stanowi konsekwencję sytuacji, w której zaistniały okoliczności faktyczne składające się na określony w przepisach prawa podatkowego podatkowy stan faktyczny i powstaje on w warunkach określonych przez prawo.

Interpretacja, jakie, zgodnie z prawem spółek handlowych, przychody może uzyskiwać akcjonariusz spółki komandytowo - akcyjnej, jako dotycząca przepisów niepodatkowych, nie mogła stanowić przedmiotu pisemnej interpretacji prawa podatkowego.

Przesłanka z przepisu art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest spełniona tylko wówczas, gdy pomiędzy ustaniem ostatniego stosunku pracy a złożeniem wniosku o emeryturę nie wystąpił żaden okres podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu niezwiązanego z zatrudnieniem w charakterze pracownika.

Wymierzając na podstawie art. 42 § 2 k.k. nieobjęty porozumieniem środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 4 lat, Sąd nie tylko dopuścił się obrazy art. 42 § 2 k.k. przez to, że orzekł na tej podstawie środek karny zakazu prowadzenia pojazdu niemechanicznego, ale również dopuścił się rażącej obrazy przepisów wskazanych w kasacji, tj. art. 335 § 1 k.p.k. oraz art. 343 § 7 k.p.k.

Postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe, jeżeli w jego toku wystąpią zdarzenia, w których następstwie zakończy się sprawa sądowoadministracyjna, co oznacza, że przed wydaniem wyroku wygaśnie przedmiot zaskarżenia. Nie budzi w zasadzie kontrowersji stanowisko, że sprawa sądowoadministracyjna w szczególności kończy się na skutek uwzględnienia skargi przez organ administracji w trybie

Status podatnika stanowi konsekwencję sytuacji, w której zaistniały okoliczności faktyczne składające się na określony w przepisach prawa podatkowego podatkowy stan faktyczny i powstaje on w warunkach określonych przez prawo.

Zgoda właściciela nieruchomości na usunięcie drzew wymagana na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody nie stanowi warunku formalnego wniosku o wydanie zezwolenia, lecz przesłankę merytoryczną oceny wniosku przez organ administracji, co oznacza, że brak tej zgody nie uzasadnia pozostawienia wniosku bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 k.p.a.

Postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe, jeżeli w jego toku wystąpią zdarzenia, w których następstwie zakończy się sprawa sądowoadministracyjna, co oznacza, że przed wydaniem wyroku wygaśnie przedmiot zaskarżenia. Nie budzi w zasadzie kontrowersji stanowisko, że sprawa sądowoadministracyjna w szczególności kończy się na skutek uwzględnienia skargi przez organ administracji w trybie

warunkiem zaliczenia recyklingu na rzecz odzysku przy obliczaniu opłaty produktowej, o jakiej mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607 ze zm.), jest wykonanie przez przedsiębiorcę chociażby w pewnym zakresie obowiązku zapewnienia recyklingu