Organ podatkowy, udzielając interpretacji, nie ingeruje w stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Wejście w życie "milczącej interpretacji" powoduje, iż w obrocie prawnym pojawia się interpretacja odnosząca się do stanu faktycznego, który zakreślił sam podatnik we wniosku o jej udzielenie wraz z dotyczącą tego stanu kwalifikacją prawną - własnym stanowiskiem podatnika w tej sprawie. W takiej sytuacji niedopuszczalne jest wydanie postanowienia w sprawie interpretacji, która z mocy przepisu prawa

Obowiązek podatkowy ma charakter publicznoprawny i zgodnie z art. 217 Konstytucji RP może być kształtowany jedynie przepisami ustawy, a nie wolą podatnika czy ustaleniami umowy cywilnoprawnej.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. pojęcie "niewydanie interpretacji" użyte w art. 14o § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d powołanej ustawy.

Błędna wykładnia przepisów prawa materialnego polega w istocie na "mylnym rozumieniu treści określonej normy prawnej", czyli innymi słowy na "nieprawidłowym odczytaniu treści prawa".

Przy najdalej idącej liberalizacji wymogów formalnych skargi kasacyjnej, merytoryczna ocena zarzutu "naruszenia prawa procesowego" nie była możliwa z uwagi na wskazanie przez skarżącą Spółkę jako podstawę tego zarzutu jedynie naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. stanowiącego podstawę dla sądu I instancji uchylenia zaskarżonej decyzji w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa materialnego

W przypadku gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy - faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku. Dysponowanie w tym przypadku przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia, który nie stanowi per se uprawnienia do odliczenia

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, dłużnicy określeni w postępowaniu celnym stają się automatycznie podatnikami VAT z tytułu importu. Jednocześnie, w świetle art. 221 Kodeksu celnego, jeżeli w odniesieniu do tego samego długu celnego występuje kilku dłużników, są oni solidarnie zobowiązani do zapłacenia kwoty wynikającej z tego długu. Z powyższego