Z przewlekłością postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 54 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954, ze zm.) mamy do czynienia wówczas, gdy organ egzekucyjny nie podejmuje czynności zmierzających do wyegzekwowania obowiązku, uwzględniając czas niezbędny do podjęcia tych czynności, a więc, gdy postępowanie trwa dłużej

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Doręczenie decyzji powoduje zatem powstanie zobowiązania, niezależnie od tego, czy decyzja ta stanie się ostateczna, ustawodawca nie zawarł bowiem takiego warunku powstania zobowiązania w art. 21 § 1 pkt 2 O.p. Możliwe jest zatem późniejsze

Opinie wydawane przez organ statystyczny nie są źródłem prawa, nie wiążą one zatem ani podatników, ani organów podatkowych. Podlegają one takiej samej ocenie, jak inne dowody zebrane w sprawie.

W art. 116 § 1 pkt 1 i pkt 2 Ordynacji podatkowej ustawodawca wskazał, jako przesłankę egzoneracyjną wystąpienie we właściwym czasie z wnioskiem o wszczęcie postępowania upadłościowego albo postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) bądź wykazanie braku winy w złożeniu takiego wniosku we właściwym czasie. Już z literalnej treści tego przepisu poprzez wskazanie w nawiasie

Metody oszacowania podstawy opodatkowania zawarte w art. 23 § 3 O.p. nie znajdują zastosowania m.in. z uwagi na fakt, że w tym przypadku wysokość uzyskanych przez Skarżącego w 2002 r. przychodów została wyliczona na podstawie dokumentów zebranych w trakcie kontroli podatkowej i nie było potrzeby oszacowania tych wielkości. Oszacowano natomiast tylko dwa elementy składające się na koszty uzyskania przychodu

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.

Dokonując ogólnej oceny przepisu art. 193 § 6 ordynacji podatkowej, należy przede wszystkim mieć na względzie charakter danej sprawy podatkowej, m.in. to czy konsekwencją uznania ksiąg za nierzetelne jest szacunek podstaw opodatkowania, czy też konieczność pominięcia pewnych faktur dla rozliczenia podatkowego wynikającego wprost z prawa materialnego.

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.

Biorąc pod uwagę cel oraz funkcje instytucji przyjęcia dobrowolnego zabezpieczenia, nie można przepisu art. 33 g Ordynacji podatkowej interpretować, tak, że organ skarbowy, zobowiązany do ochrony interesów wierzyciela - Skarbu Państwa, związany jest wnioskiem podatnika. Zatem w przypadku zaoferowania zabezpieczenia w jednej z form wskazanych w art. 33d O.p., organ nie ma obowiązku wydawania postanowienia

Po dokonaniu odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych przez Spółkę do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje - z zastosowaniem proporcji określonej w prognozie uzgodnionej z organem podatkowym, podatnik ma następnie obowiązek skorygowania

Wątpliwości związane z dokonaną przez organy podatkowe oceną zdarzeń wydają się tym bardziej uzasadnione, że z załączonych do skargi pism firm współpracujących ze skarżącą Spółką wynika, że nie świadczyła ona na rzecz firm farmaceutycznych usług marketingowych a udzielone rabaty dotyczyły tylko upustów cenowych z tytułu sprzedaży leków.W okolicznościach rozpatrywanej sprawy, Sąd I instancji słusznie

Teza informacyjna: Sporządzenie odpowiedzi na skargę kasacyjną z uchybieniem terminu dwutygodniowego, uregulowanego w art. 179 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2010 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), niezależnie od wyniku sprawy, stanowi ujemną przesłankę do zasądzenia kosztów wynagrodzenia pełnomocnikowi strony.

Rozpoznanie sprawy w granicach skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.) oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest jej podstawami, czyli, że władny jest do badania tylko tych zarzutów, które zostały skonkretyzowane w skardze kasacyjnej. Powyższe obliguje, zatem stronę wnoszącą skargę kasacyjną do prawidłowego konstruowania tak zarzutów, jak i ich uzasadnienia.

Zasadą jest, że ciężar dowodzenia w postępowaniu podatkowym spoczywa na organie podatkowym. W sytuacji jednak, gdy podatnik wywodzi istnienie swojego uprawnienia do obniżenia podstawy opodatkowania o wartość poniesionego wydatku, to on będzie obowiązany do wykazania organowi podatkowemu wszelkich okoliczności potwierdzających zasadność skorzystania z uprawnienia. A zatem, to podatnika obarcza obowiązek

W sytuacji gdy organy uwzględniły naturalne ubytki oleju opałowego, a skarga kasacyjna nie podważyła oceny co do braku powstania w tym przypadku nadzwyczajnych ubytków, nie wskazała bowiem na naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej, to zarzut skargi nieuwzględnienia wniosku strony o powołanie biegłego i naruszenia wskazanych w tym zarzucie przepisów postępowania trudno uznać za zasadny.

Wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nieodnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT Czynności nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania

W przypadku gdy kwota wskazana jako podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy - faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanej w niej kwoty. Dysponowanie w tym przypadku przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia, który nie stanowi per se uprawnienia