Decyzja organu odwoławczego nie ustala zobowiązania podatkowego, a jedynie dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia jego wysokości. Organ odwoławczy rozpoznaje sprawę w sytuacji już istniejącego zobowiązania podatkowego.

Pojęcie "właściwy czas do zgłoszenia wniosku o upadłość", to czas w jakim zarząd spółki niebędący w stanie zrealizować zobowiązań wobec wszelkich wierzycieli, winien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, aby w ten sposób chronić zagrożone interesy wszystkich wierzycieli, którzy po ogłoszeniu upadłości mogą liczyć na równomierne zaspokojenie.

Przedsiębiorca który dopuszcza do sytuacji, kiedy to nie można się z nim skontaktować, uznać należy za co najmniej niedbalstwo, które wyłącza uznanie braku winy.

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.

Stosowanie przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT narusza w sposób istotny zasadę neutralności VAT w odniesieniu do tych towarów i usług, które związane są z działalnością opodatkowaną podatnika, a w związku z nabyciem których pozbawiony jest on prawa do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na przepisy podatku dochodowego uniemożliwiające mu zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów

Z przewlekłością postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 54 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954, ze zm.) mamy do czynienia wówczas, gdy organ egzekucyjny nie podejmuje czynności zmierzających do wyegzekwowania obowiązku, uwzględniając czas niezbędny do podjęcia tych czynności, a więc, gdy postępowanie trwa dłużej

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Doręczenie decyzji powoduje zatem powstanie zobowiązania, niezależnie od tego, czy decyzja ta stanie się ostateczna, ustawodawca nie zawarł bowiem takiego warunku powstania zobowiązania w art. 21 § 1 pkt 2 O.p. Możliwe jest zatem późniejsze

Opinie wydawane przez organ statystyczny nie są źródłem prawa, nie wiążą one zatem ani podatników, ani organów podatkowych. Podlegają one takiej samej ocenie, jak inne dowody zebrane w sprawie.

W art. 116 § 1 pkt 1 i pkt 2 Ordynacji podatkowej ustawodawca wskazał, jako przesłankę egzoneracyjną wystąpienie we właściwym czasie z wnioskiem o wszczęcie postępowania upadłościowego albo postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) bądź wykazanie braku winy w złożeniu takiego wniosku we właściwym czasie. Już z literalnej treści tego przepisu poprzez wskazanie w nawiasie

Metody oszacowania podstawy opodatkowania zawarte w art. 23 § 3 O.p. nie znajdują zastosowania m.in. z uwagi na fakt, że w tym przypadku wysokość uzyskanych przez Skarżącego w 2002 r. przychodów została wyliczona na podstawie dokumentów zebranych w trakcie kontroli podatkowej i nie było potrzeby oszacowania tych wielkości. Oszacowano natomiast tylko dwa elementy składające się na koszty uzyskania przychodu

Dokonując ogólnej oceny przepisu art. 193 § 6 ordynacji podatkowej, należy przede wszystkim mieć na względzie charakter danej sprawy podatkowej, m.in. to czy konsekwencją uznania ksiąg za nierzetelne jest szacunek podstaw opodatkowania, czy też konieczność pominięcia pewnych faktur dla rozliczenia podatkowego wynikającego wprost z prawa materialnego.

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.

Skarżący kwestionował w tym miejscu nie kwalifikację prawną czynów, ale podważał zasadność poglądu, że zachowanie oskarżonego stanowiło więcej niż jeden czyn zabroniony; sygnalizował więc obrazę przepisu art. 12 k.k., chociaż wyraźnie nie wskazał, że ten właśnie przepis uważa za naruszony. Do tej kwestii Sąd odwoławczy w istocie się nie odniósł; ograniczył swoją wypowiedź do przytoczenia poglądów teoretycznie

1. Członek zarządu spółki z o.o. może być w każdym czasie odwołany uchwałą zgromadzenia wspólników, a więc nie jest potrzebne wskazanie przyczyny odwołania [art. 203 § 1 k.s.h.]. Odwołanie z tej funkcji powoduje niemożność zatrudniania danej osoby na tym stanowisku i uzasadnia decyzję o wypowiedzeniu łączącego strony stosunku pracy. 2. Z art. 210 § 1 k.s.h. wynika ogólna kompetencja rady nadzorczej

Osoba obecna w miejscu, o którym mowa w art. 148 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa podejmuje się odebrać pismo (o czym świadczy jej podpis na zwrotnym potwierdzeniu odbioru), wykazując, że jest zatrudniona w tym miejscu przez adresata, przy czym wielokrotnie odbierała przesyłki do niego kierowane, nie może nasuwać zastrzeżeń jej upoważnienie do odbioru korespondencji.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do żołnierzy pełniących wojskową służbę za granicą, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.