W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., brak złożenia zgłoszenia SD-Z1 w terminie miesiąca od uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, wywoływało skutki w sferze materialno prawnej, powodując utratę prawa do podmiotowego zwolnienia podatkowego określonego w art. 4a u.p.s.d.

Przewody telekomunikacyjne ułożone w kanalizacji kablowej tworzą z nią całość techniczno - użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

Art. 6 ust. 5 u.p.d.o.f. zawiera definicję legalną osoby samotnie wychowującej dziecko, jednak dokonując jego wykładni nie można abstrahować od ust. 4 tego artykułu. Należy uznać, że art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. przyznaje osobie, która faktycznie samotnie wychowuje dziecko, prawo do preferencyjnego rozliczania się z podatku dochodowego. Art. 6 ust. 5 u.p.d.o.f. określa zaś krąg osób, które ze względu na

Przewody telekomunikacyjne ułożone w kanalizacji kablowej tworzą z nią całość techniczno - użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości gruntów i budowli znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorcy nie jest uzależnione od rzeczywistego wykonywania na tych gruntach i w zlokalizowanych na nich budowlach czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z uwagi na to, iż ogólna reguła w zakresie właściwości organów celnych może doznawać ograniczeń, niezbędne jest dokonanie w każdym wypadku szczegółowej analizy zagadnienia właściwości organów celnych dla rozpoczęcia procedury wywozu.

Z art. 269 § 1 p.p.s.a. wynika, że również w indywidualnych sprawach uchwały abstrakcyjne posiadają tzw. ogólną moc wiążącą, co powoduje, iż omawiana uchwała z 14 grudnia 2009 r. wiąże sądy administracyjne we wszystkich sprawach, w których miałby być stosowany interpretowany przepis.

W sytuacji, gdy Sąd pierwszej instancji, przy dokonywaniu oceny prawidłowości wydanej interpretacji, poweźmie wątpliwości co do stanu faktycznego na kanwie którego została ona wydana, stwierdzając przy tym, że określone w nim założenie czyni tę interpretację nieprawidłową, nie może dokonywać samodzielnie ustaleń (założeń) i w oparciu o nie rozstrzygać o zgodności z prawem zaskarżonej interpretacji,

Ciężka sytuacja materialna i rodzinna strony nie przesądza o konieczności skorzystania z art. 67a § 1 pkt 3 ord. pod., tym bardziej, że powstanie odsetek od zaległości podatkowej stanowiło konsekwencję działań, za które skarżąca ponosiła odpowiedzialność.

Jeżeli nie stwierdza się podstaw do uchylenia decyzji z powodu wystąpienia wad niekwalifikowanych, to tym bardziej nie można przyjąć, że wystąpiła przesłanka stwierdzenia nieważności, określona w art. 247 § 1 pkt 3 O.p.

Tezy informacyjne: I. Ustalenia stanu faktycznego, czyli ocenę prawidłowości przyjętego przez wojewódzki sąd administracyjny stanu faktycznego, podważać można za pomocą zarzutu naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej w skrócie: p.p.s.a.) w powiązaniu z odpowiednimi przepisami

W świetle zaprezentowanego przez wnioskodawcę stanu faktycznego organ podatkowy miał prawo do wydania interpretacji, w której uznał, że niepodzielone zyski zatrzymane w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stanowią przychód wspólników z tytułu udziału w zyskach osób prawnych wskazany w art. 17 ust 1 pkt 4 ustawy. Zarówno bowiem do przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę

Przy uwzględnieniu przedstawionego wcześniej rozumienie pojęcia "wkład wniesiony", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 50 updof - uznać należy, że w przypadku otrzymania przez wspólnika spółki osobowej zwrotu udziału kapitałowego, przedmiotem opodatkowania będzie tylko ta jego część, która wcześniej nie została opodatkowana.

Skazanie za inne czyny niż zarzucane powoduje, że w takiej sytuacji wyrok jest zawsze niekorzystny dla obwinionego, albowiem dochodzi do skazania za czyny, które nie były przedmiotem oskarżenia, natomiast brak jest rozstrzygnięcia sądu co do czynów zarzucanych. W istocie więc kasacja wniesiona została na korzyść obwinionego.

Właściwym miejscem do wskazywania powodów oddalenia wniosków dowodowych jest, bez wątpienia, uzasadnienie postanowienia wydawanego na podstawie art. 170 k.p.k. (art. 170 § 3 k.p.k. w zw. z art. 94 § 1 pkt 5 k.p.k.), a nie uzasadnienie wyroku, niezależnie od tego, czy wniosek został przedstawiony sadowi a quo, czy sadowi ad quem. Przedstawienie, choćby nawet spóźnione, powodów nieuwzględnienia wniosku

Zasady przekazania osoby ściganej europejskim nakazem aresztowania