Przez względy techniczne należy rozumieć uwarunkowania konstrukcyjne obiektu będącego w posiadaniu podatnika oraz względy organizacyjne związane ze sposobem prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.

Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może odnieść zamierzonego skutku, jeśli jest oparty na kwestionowaniu stanu faktycznego i stanowi próbę kreowania odmiennego, pożądanego przez wnoszącego skargę kasacyjną poglądu w tej kwestii, ponieważ badanie zasadności podstawy kasacyjnej naruszenia prawa materialnego można jedynie dokonywać na podstawie niekwestionowanego stanu faktycznego, przyjętego za

Nie można skutecznie dowodzić niewłaściwego zastosowania prawa materialnego przy jednoczesnym kwestionowaniu prawidłowości dokonanej przez sąd oceny ustaleń faktycznych. Innymi słowy, zarzut naruszenia prawa materialnego nie może odnieść zamierzonego skutku, jeśli jest oparty na kwestionowaniu stanu faktycznego i stanowi próbę kreowania odmiennego, pożądanego przez wnoszącego skargę kasacyjną poglądu

Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy powinien zatem być interpretowany z uwzględnieniem - łącznie - trzech elementów: 1) samodzielności w prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, 2) wymienionych w nim czynności z art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, 3) warunków, w których te czynności muszą być realizowane.

Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy powinien zatem być interpretowany z uwzględnieniem - łącznie - trzech elementów: 1) samodzielności w prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, 2) wymienionych w nim czynności z art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, 3) warunków, w których te czynności muszą być realizowane.

Utrzymujący się stan bezskuteczności zawieszonej nie pozwala podnieść przeciwko pozwanemu, będącemu w opisanym stosunku prawnym osobą trzecią zarzutu uzyskania korzyści bez podstawy prawnej. Dopiero nieważność umowy, spowodowana odmową jej potwierdzenia, oznaczać będzie upadek podstawy prawnej świadczenia co też świadczenie spełnione w wykonaniu tej umowy uczyni nienależnym. Biorąc zaś pod uwagę, że

Przy stosowaniu art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c. istotne znaczenie mieć powinno dokonanie oceny celowości, w okolicznościach konkretnej sprawy, oczekiwania na wynik tak postępowania administracyjnego, jak i sądowo-administracyjnego, którego efektem będzie wiążące rozstrzygnięcie kwestii o charakterze administracyjnoprawnym w drodze decyzji administracyjnej.

Charakter i istota postępowania wywołanego środkiem odwoławczym przewidzianym od wyroku Sądu pierwszej instancji powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może zastępować wojewódzkiego sądu administracyjnego w jego uprawnieniach i obowiązkach badania w pełnym zakresie zgodności z prawem wydanego przez organ rozstrzygnięcia ( art. 134 § 1 p.p.s.a.). Stąd w nie jest rolą Naczelnego Sądu Administracyjnego

Udział w rozprawie nie jest ani obowiązkowy, ani nie jest jedyną formą zapewnienia stronie możliwości obrony jej interesów. Żaden z przepisów ustawy procesowej nie daje podstaw do postawienia znaku równości między nieuwzględnieniem wniosku strony o odroczenie rozprawy a pozbawieniem jej możności obrony przysługujących jej praw. Skoro obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa i zależy od woli i możliwości

Siedziba przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę fizyczną jest również miejscem pracy tej osoby. Skuteczność doręczenia pisma adresowanego do właściciela firmy uzależniona jest od tego, czy osoba potwierdzająca odbiór korespondencji jest do tego upoważniona.

Pod rządem kodeksu handlowego każdy wspólnik spółki jawnej odpowiadał za zobowiązania spółki bezterminowo, aż do chwili zaspokojenia wierzycieli i odpowiedzialność ta istnieje także wówczas gdy spółka uległa likwidacji. Dlatego rozwiązanie przez wspólników spółki, a następnie wykreślenie jej z rejestru nie doprowadziło do wygaśnięcia jej zobowiązań, a tym samym (mimo akcesoryjności poręczenia) do wygaśnięcia

Użyte w art. 86 ust. 7 u.p.t.u. sformułowanie odnoszące się do "innych płatności wynikających z zawartej umowy", nie ogranicza się tylko do płatności formalnie ujętych w treści danej umowy (najmu, dzierżawy, leasingu), lecz również do wszelkich innych płatności, nieujętych wprawdzie w treści danej umowy, jeżeli stanowią one materialną konsekwencję zawarcia tej umowy i w tym znaczeniu z niej "wynikają

Użyte w art. 86 ust. 7 u.p.t.u. sformułowanie odnoszące się do "innych płatności wynikających z zawartej umowy", nie ogranicza się tylko do płatności formalnie ujętych w treści danej umowy (najmu, dzierżawy, leasingu), lecz również do wszelkich innych płatności, nieujętych wprawdzie w treści danej umowy, jeżeli stanowią one materialną konsekwencję zawarcia tej umowy i w tym znaczeniu z niej "wynikają