1. Zarówno w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, że w prawie karnym materialnym obowiązuje zasada pierwszeństwa wykładni językowej przepisów. Zatem Sąd Okręgowy w K. powinien był rozpocząć analizę przepisu art. 72 § 2 k.k., z punktu widzenia tejże wykładni, a dopiero wynik tej interpretacji zweryfikować poprzez dokonanie wykładni systemowej i funkcjonalnej. 2. Wykładnia

Uprawnienie „innej osoby” z art. 271 § 1 k.k. winno stanowić uzupełnienie kompetencji funkcjonariusza publicznego i nie może być utożsamiane z ogólną kompetencją do udziału w obrocie prawnym, zaś dokument przez tę osobę wystawiony ma zawierać w swojej treści poświadczenie, któremu przysługuje cecha zaufania publicznego, a w związku z tym domniemanie prawdziwości. Nie stanowi natomiast wystawienia dokumentu

Jeżeli w toku postępowania podatkowego organy podatkowe ustalą stan faktyczny opodatkowania w sposób mający znaczenie prawne odmienny od tego, który stanowił stan faktyczny udzielonej uprzednio interpretacji prawa podatkowego, interpretacja ta, z powodu i w zakresie różnicy wymienionych stanów faktycznych, nie będzie uzasadniała ochrony prawnej na podstawie art. 14 c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997

Zastosowanie art. 6 ust. 1 pkt. 2b ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami wymaga od organów administracji wykazania ( to na nich spoczywa w tym zakresie ciężar dowodu), że przedmioty wchodzące w skład zbioru uznanego za kolekcję zostały zgromadzone według koncepcji osób, które tworzyły tą kolekcję