Podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji nie może stanowić błędne pouczenie strony o przysługujących jej środkach zaskarżenia oraz niedołączenie do akt dokumentów wskazujących na upoważnienie do wydawania decyzji. Tylko jednoznaczne stwierdzenie, że decyzja została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości obliguje do stwierdzenia nieważności kontrolowanej decyzji.

Przesłanką oszacowania, a więc zastosowania dyspozycji normy prawnej zamieszczonej w art. 23 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jest brak danych koniecznych do ustalenia podstawy opodatkowania, niezależnie od tego, jakie są przyczyny tego braku.